تهاجم وهابیت در بعد سیاسی

به گزارش جام جم آنلاین؛ تهاجم وهابیت بر ضد شیعه در سال های اخیر گسترش چشمگیری داشت و هرچه این تهاجم ها بیشتر شود مسئولیت ما نیز بیشتر خواهد شد، در این نوشتار به تهاجم وهابیت در بعد سیاسی جامعه غیره بیان شده است.

- بُعد سیاسی، حفظ وحدت:

الف. وهابیت عامل تفرقه میان امت ها 

ملت مسلمان که با الهام از رهنمودهای حیات بخش اسلام توانسته بود، پیوند اخوت در میان خود ایجاد نماید و در پرتو ملکه ی توحید کلمه، در برابر تهاجم سنگین صلیبیان و قساوت ها ثنویان(مغول) ثابت و استوار بماند، با کمال تاسف با ظهور مکتب وهابیت در قرن هفتم این وحدت در هم شکسته شد؛ و با اتهام نادرست و بدعت و شرک به مسلمانان، ضربات جبران ناپذیری به صفوف به هم پیوسته آنان وارد ساخت؛ و با نابودی آثار بزرگان دین و کاستن از مقام انبیاء و اولیاء در خدمت استعمار به شوم غرب و دشمنان دیرینه اسلام در آمد.

ب. اهمیت وحدت در عصر حاضر:

شکی نیست که ما در عصری زندگی می‌کنیم که تمامی دشمنان برای نابودی اسلام هم پیمان گشته و تمامی امکانات سیاسی و اقتصادی خود را در سقوط اسلام از صحنه بین الملل به کار گرفته اند؛ که طرح نوین "هانتیگتون" بزرگ نظریه‌پرداز کاخ سفید و استراتژیست معروف یهودی در کتاب "برخورد تمدنها" موید این مطلب است.

همچنین نظریه دکتر "مایکل برانت"، یکی از معاونان سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا(سیا) که در کتاب نقشه ای برای جدایی مکاتب الهی، آمده می گوید:《افرادی که با شیعه اختلاف نظر دارند، آنها را علیه شیعه منظم و مستحکم کرده و کافر بودن شیعه گسترش داده می‌شود؛ و آنها را از جامعه جدا نموده و علیه آنها مورد نفرت برانگیز نوشته شود.》

بنابراین در چنین عصری بیش از هر عصر دیگر، مسلمانان نیاز به وحدت دارند و شاید بیش از هر زمانی جامعه اسلامی به همکاری و مساعدت یکدیگر نیازمند است.(حسینی قزوینی، تهاجم گسترده ضد فرهنگ شیعه و راهکار مقابله با آن، ص۱۴)

بدیهی است در موقعیت فعلی، هرگونه حرکت مشکوک که موجب تفرقه میان صفوف مسلمانان باشد، به نفع اسلام نیست؛ و هرگونه فحش و ناسزا قبل از آنکه به وحدت میان مسلمین و تقریب بین مذاهب ضربه بزند، چهره نورانی این مکتب اسلام را در سطح بین‌الملل مخدوش می‌کند و طبقه تحصیل کرده را به مکتب اسلام بدبین می‌سازد.(حسینی قزوینی، تهاجم گسترده ضد فرهنگ شیعه و راهکار مقابله با آن، ص۷)

ج. برگزاری باشکوه حج

هدف از تشریع فریضه حج، دعوت به خضوع در برابر خداست و این مطلب با توجه به اعمال عبادی حجم کاملا روشن و هویداست؛ ولی در کنار این مطلب، سخن دیگری هست و آن این است که آیا این عمل عبادی در عین عبادت، بعد سیاسی و اجتماعی نیز دارد یا نه؟ آیا خداوند فریضه حج را به همه مسلمانان اعم از زن و مرد، پیر و جوان واجب نمود که خدای خود را با عمل بپرستید، بیان که بُعد سیاسی و اجتماعی آن را در نظر داشته باشند؟! یا اینکه فریضه، نقطه التقای عبادت، سیاست و مرکز پیوند پرستش خدا با مسائل اجتماعی و اقتصادی است؟(آل خمیس، تاثیر عقاید وهابیت بر جهان اسلام، ص۸۸)

 قرآن مجید، کعبه و بیت الحرام را با جمله "قِيَامًا لِلنَّاسِ" توصیف می کند. آنجا که می فرماید:

《جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْيَ وَالْقَلَائِدَ ۚ ذَٰلِكَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ》(مائده/آیه۹۷)

خداوند کعبه را قوام "حیات" مردم قرار داد و همچنین ماه حرام و قربانی های بی نام و نشان و با نشان را. این احکام به خاطر آن است که بدانید خداوند به آنچه در آسمان ها و زمین است و به همه چیز داناست.

اجتماع در مراسم حج، نه تنها حیات معنوی مسلمانان را می‌کند، بلکه مایه تامین همه نوع عنصری است که در حیات فردی و اجتماعی ما دخالت دارد، دقت در معنای آیه ما را به یک معنای وسیع رهبری می کند و آن این که، آنچه با مصالح مسلمین در ارتباط است و قوام حیات و کیان آنها به شمار می‌رود، در این مراسم تامین می‌شود.

آیا با چنین اطلاق و گسترده گویی، جایی دارد که ما آن را فقط و فقط در مصالح مربوط به عبادت و پرستش خلاصه کنیم؟ چه مصلحتی بالاتر از یک عمل سیاسی که به مسلمانان در برابر استعمار و استثمار تشکیل و وحدت و مقاومت و سپس ایستادگی بخشد و آنان را در صفحه واحدی قرار دهد که همگی در برابر دشمن جبهه واحدی تشکیل دهند.(مائده/آیه ۸۹)

اکنون که آشکار شد، فریضه حجم محدود به بُعد عبادی نیست و دارای گستردگی می‌باشد و شئون اجتماعی و سیاسی زندگی مسلمانان را شامل می شود،  لازم است این واجب با اعلان برائت از مشرکان - که جزئی از ارکان توحیدی و واجب سیاسی آن می‌باشد - در ایام حج تظاهرات و راهپیمایی با صلابت و شکوه هر چه بیشتر و بهتر برگزار شود و حجاج محترم با هماهنگی کامل با مسئولین در مراسم حج حضور داشته باشند.

البته با ممانعت کشور سعودی در برگزاری تظاهرات همین حضور یکپارچه با قوم و نژاد و عقاید و آراء مختلف در این مراسم با شکوه و بیان اذکار و تلبیه ها خود، ناخودآگاه ضرورت اتحاد و برابری مسلمانان را روشن میسازد.(مائده/۹۰)

هاجر طرفاوی مینابی