روایتی از تصویر متفاوت اکبر عالمی در خانواده/ پدرم در سخت‌ترین روزهای زندگی هم ناامید نشد

سارا عالمی، دختر اکبر عالمی درباره تصویری که از پدر در دید شاگردان و سینما دوستان باقی مانده به جام جم آنلاین گفت: باتوجه به اینکه پدر در دوران پاندمی کرونا از دنیا رفت، ما نیز مثل بسیاری از خانواده‌ها که در این مدت عزیزی را از دست دادند، در سکوت و خلوت خودمان عزاداری کردیم. ولی با همه این تفاسیر در این مدت شاگردان و دانشجویان پدر خیلی زیاد به ما لطف داشتند. به هر یک از اعضای خانواده صدها تلفن شد و به لطف و همت دوستان پدر مراسم‌های مجازی بسیاری برگزار شده است.

وی افزود: آنها واقعا لطف داشتند که با تمام محدودیت‌ها در  این دوران سخت ما را فراموش نکردند. تک‌تک افرادی که با ما در تماس بودن و درباره پدر صحبت کردن نکوداشت پدر و نام نیکش را به جا آورده‌اند و این برای ما خیلی مهم و آرامش‌بخش بوده است. 

عالمی همچنین درباره تفاوت شناخت او از اکبر عالمی با بقیه دوستان و آشنایان، بیان کرد: در بخش کاری همیشه می‌دانستم پدر چقدر کار می‌کند و چقدر کارش را دوست دارد. بیشترین انرژی زندگی‌اش را برای کارش گذاشته بود. در واقع اطلاعات زیادی از ریزه‌کاری‌های پدرم داشتم. خیلی اوقات از کودکی در لابراتوآر صداوسیما و کلاس‌های دانشگاه کنار او بودم و با سختی‌های شغلش آشنا بودم. اما اکبر عالمی در خانه و در نقش یک پدر کاملا متفاوت از چیزی بود که دانشجویان و همکارانش از او دیده بودند.

دختر مستند ساز سینمای ایران ادامه داد: پدرم نسبت به من و برادرم بسیار مهربان، عاطفی و با محبت بود و هرچیزی که از دستش بر می‌آمد را انجام می‌داد. برای من تنها یک پدر نبود و اکنون مدتی است که یکی از بهترین دوستان زندگی‌ام را نیز از دست داده‌ام. هر روز صبح وقتی موبایلم را روشن می‌کردم، با پیغام زیبا و پرانرژی از پدرم مواجه می‌شدم. او همیشه انرژی مثبت داشت و اگر روزی من ناراحت بودم و انرژی نداشتم، پدرم بود که به من امید می‌داد. 

وی افزود: هیچوقت در هیچ روزی حتی در بدترین، سخت‌ترین و بی‌پول‌ترین روزهای زندگی‌اش و حتی در روزهایی که عزیزی را از دست داده بود، او را ناامید ندیدم و این یکی از بزرگترین خصلت‌های پدرم بود. او همیشه مثل یک بمب انرژی مثبت بود که هیچوقت ناراحت نمی‌شد. هیچوقت حسادت نمی‌کرد و آدم زیاده خواهی نبود. در عین حال دست از تلاش بر نمی‌داشت. 

عالمی در ادامه عنوان کرد: همیشه به ما می‌گفت برای چیزی که ندارید آه نکشید. در عین حال که خیلی تلاش می‌کنید به آن چیزی که دارید راضی باشید. رابطه ما یکی از زیباترین رابطه‌های پدر دختری بود و من نه تنها پدرم را از دست داده‌ام، بلکه متاسفانه در 22 مهر سال 1399 یکی از بهترین دوستان زندگی‌ام را از دست داده‌ام. 

وی همچنین درباره وجهه علمی اکبر عالمی و تاثیری که در زندگی حرفه‌ای خود و دیگر اعضای خانواده گذاشته گفت: مسلما وقتی شما در خانواده‌ای رشد می‌کنید که تخصص خاصی در آن وجود دارد، مطمئنا آن تخصص مستقیم یا غیر مستقیم روی شما اثر می‌گذارد. به طور مثال خیلی از فرزندانی را می‌بینید که پدر یا مادرشان پزشک هستند و ناخودآگاه به سمت حرفه آنها رفته‌اند. چون آنها سرلوحه فرزندانشان بوده‌اند.  در خانواده ما پدر شاگردان بسیار و دوستان بسیار زیادی داشت که همه از هنرمندان سرشناس، سرآمد و خاص ایران بودن که شاید دیگر در تاریخ ایران تکرار نشوند. به نوعی ما نیز از کودکی در مهمانی‌ها افراد سرشناس و هنرمند را دیده و با آثار آنها آشنا می‌شدیم. این موارد در ضمیرناخودآگاه ما و به خصوص روی برادرم خیلی اثر گذاشته است. 

وی ادامه داد: برادرم دست قوی در طراحی دارد و اطلاعات بسیار در زمینه انیمیشن و گرافیک مدرن کامپیوتری دارد و در کارش موفق است که این‌ها ریشه در کودکی او داشته است. استعداد هنری من به اندازه پدر و برادرم نبوده ولی بخش هنری در قسمت‌های دیگر زندگی من نمود داشته است. در واقع حس زیبایی شناسی  از مهمانی‌هایی شکل گرفته که به عنوان مثال در آن آقای بیضایی قصه تعریف می‌کرد و ما گوش می‌دادیم. 

عالمی همچنین درباره بزرگداشت اکبر عالمی در جشنواره سینما حقیقت گفت: سینمای مستند بخشی از زندگی پدر من بود که برای امرار معاش هم از آن درآمد داشت. پدر 44 سال در دانشکده‌های مختلف ایران تدریس کرد و شاگردان بسیاری  تربیت کرد. یادم می‌آید اوایل انقلاب وقتی پدر در لابراتوآر کار می‌کرد، می‌گفت خیلی از دانشجویان من در خط مقدم جبهه فیلمبرداران خوبی هستند که اگر نبودند، مردم متوجه از خود گذشتگی جوان‌های ایرانی نمی‌شدند.

وی با تاکید بر اینکه اکبر عالمی ارزش بسیاری برای سینمای مستند قائل بود، عنوان کرد: همه ما می‌دانیم که سینمای مستند ثبت تاریخ، واقعیت و حقیقت بوده که تمام دنیا به آن احتیاج دارد. وقتی فیلم‌های مستند سال‌های قبل را می‌بینیم متوجه بسیاری از موضوعات می‌شویم که در حالت عادی از دیدها پنهان مانده است. فیلم‌های مستند کنونی نیز دید ما را تغییر می دهد. 

عالمی ادامه داد: در نتیجه برای من ارزش سینمای مستند بالاتر از سینمای داستانی است، شاید برای پدر هم این طور بود. او سال‌ها در این حوزه فعالیت کرد و اثار خوبی از خود به جا گذاشت. جشنواره سینما حقیقت قرار است برای او مراسمی برگزار کند، خوشحالم که در ایران برای این بخش از سینما که ارزشمند است جشنواره‌ای برپا شده که در آن آثار ارزیابی می‌شود.

سارا عالمی در پاسخ به این پرسش که وقتی به پدر فکر می‌کند چه تصویری در ذهنش نقش می‌بندد، گفت: تصویر عشق پاک و محبت بی‌کران. یک انسان مهربان، دانا، پرگذشت، پر امید، پرانرژی، یکی از مهربان‌ترین پدرهای دنیا و یکی از بهترین دوستان و عزیزترین آدم‌های زندگی که لحظه‌ای بدون فکر او نه در گذشته زندگی کردم و نه در آینده زندگی خواهم کرد. در وجود من پدرم همیشه زنده خواهد بود و همیشه از او به این خاطر از خداوند تشکر می‌کنم. 

وی در پایان عنوان کرد: در این زندگی کوتاه چقدر خوشبخت بودم که دختر چنین انسانی بودم. خداوند پدر به این مهربانی و انسانی به من داد. از پدرم درس‌های زیادی یاد گرفتم که نمی‌توانم در چند دقیقه و حتی روزها آن را بیان کنم، ولی احساس می‌کنم لحظه لحظه تار و پود زندگی‌ام به خاطر وجود پدرم و به خاطر چیزهایی که از او، بزرگی و گذشتش یاد گرفتم بافته شده است.

مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی سازمان امور سینمایی کشور، چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» را به دبیری محمد حمیدی مقدم، در آذر و دی مـاه 1399 و با توجه به شیوع جهانی بیماری کووید 19 بصورت مجازی و نمایش برخط (آنلاین) برگزار خواهد کرد.