به گزارش
جام جم آنلاین به نقل از زومیت، بیش از ۴۳ سال است فضاپیمای وویجر۲ زمین را ترک کرده و حالا ۱۲۵ واحد نجومی از سیارهی ما فاصله دارد. ۱۲۵ واحد نجومی ۱۲۵ برابر مسافت بین زمین و خورشید است. این فاصله برقراری ارتباط ناسا با کاوشگر خود را دشوار میسازد؛ زیرا تأخیر زمانی این ارتباط بیش از ۱۷ ساعت است. با این حال، وویجر۲ مشکلات دیگری هم دارد. کاوشگر وویجر۲ پس از گذشتن از مشتری و زحل و اورانوس در آگوست ۱۹۸۹، با عبور از نپتون به سفر بین سیارهای خود پایان داد. دانشمندان به بررسی تریتون، قمر نپتون، علاقهمند بودند؛ بههمیندلیل، وویجر۲ را بهسمت قطب شمال این قمر هدایت کردند. این مسیر باعث شد وویجر۲ در جهت جنوبی صفحهی خورشیدی حرکت کند.
تغییر مسیر وویجر۲ پیامدهایی برای شبکهی فضای عمیق ناسا (Deep Space Network) روی زمین بهدنبال داشت.

شبکهی یادشده مجموعهای از سه آنتن رادیویی بزرگ در کالیفرنیا و اسپانیا و استرالیا است. این گسترش جغرافیایی به کاوشگرهای ناسا اجازه میدهد حداقل با یکی از این آنتنها ارتباط برقرار کنند. ازآنجاکه وویجر۲ در جهت جنوب صفحهی منظومهی شمسی حرکت کرد، حالا میتواند همراستا با آتن ۷۰ متری کانبرای استرالیا با زمین ارتباط برقرار کند. قدمت این آنتن به پنجاه سال میرسد و فرایند نوسازی و ارتقای آن از ماه مارس آغاز شد. انتظار میرود پروژهی نوسازی ماه فوریهی ۲۰۲۱ بهپایان برسد؛ ازاینرو، ناسا تا آن زمان نمیتواند با وویجر۲ ارتباط برقرار کند.

هفتهی گذشته، مدیران مأموریت وویجر سختافزار جدیدی روی بشقاب آنتن رادیویی آزمایش کردند که توانست برای اولینبار پس از ماه مارس، سیگنالهایی به وویجر۲ ارسال کند. وویجر۲ هم به این سیگنالها پاسخ داد و دریافت آنها را تأیید کرد. خبر خوشحالکننده برقراری ارتباط با وویجر۲ در حالی است که این کاوشگر در آن سوی منظومهی شمسی و در فضای میانستارهای حرکت میکند. ناگفته نماند وویجر۲ میتواند دادههایی را دربارهی سرعت، چگالی، دما و فشار ذرات باردار فضای میانستارهای به زمین ارسال کند.