«آیا راهپیمایی عظیم اربعین حسینی(ع) از علائم ظهور امام زمان(عج) است؟» سؤالی است كه این روزها دو شخصیت حوزوی مشهور كشورمان بطور غیر مستقیم در قالب مناظره مكتوب در رابطه با آن تبادل نظر كرده اند.
کد خبر: ۱۲۷۹۱۴۰
به گزارش جام جم آنلاین و به نقل از سایت مرکز تخصصی مهدویت ، «آیا راهپیمایی عظیم اربعین حسینی(ع) از علائم ظهور امام زمان(عج) است؟» سؤالی است كه این روزها دو شخصیت حوزوی مشهور كشورمان بطور غیر مستقیم در قالب مناظره مكتوب در رابطه با آن تبادل نظر كرده اند.
به گزارش روابط عمومی مركز تخصصی مهدویت، طی دو هفته اخیر مناظره‌ای غیرمستقیم میان حجت‌الاسلام محمدجواد فاضل لنكرانی و حجت‌الاسلام پناهیان بر سر مسئله علائم ظهور امام زمان(عج) شكل گرفته است. موضوع از این قرار است كه آیا راهپیمایی اربعین از علائم ظهور محسوب می‌شود یا خیر؟ لنكرانی منكر این قضیه است و دلیلش نبود روایت در این زمینه است. اما پناهیان بر این باور است كه همه چیز نیازمند روایت نیست بلكه مقتضی درایت است. مهدی فاضل، فرزند حجت‌الاسلام محمدجواد فاضل نیز معتقد است درك پناهیان بر اساس ذوق شخصی است و نمی‌توان آن را مصداق درایت در روایت دانست. متن گفت‌وگوی این سه شخصیت در ادامه می‌آید: كدام روایت می‌گوید راهپیمایی اربعین از علائم ظهور است؟ گزیده متن گفت‌وگوی حجت‌الاسلام محمدجواد فاضل لنكرانی با روزنامه جمهوري اسلامي: «ما الان در آستانه اربعين قرار گرفتيم. چندين سال است كه شيعه در اربعين يك جلوه خاصي را پيدا كرده است. پياده‌روي از نجف تا كربلا واقعاً يك حركت بسيار بسيار عظيمي است كه عظمت اعتقادي شيعه را نشان مي‌دهد. اينها به جاي خودش بايد باشد و ما همان‌طوري كه به اصل زيارت امام حسين(ع) ترغيب مي‌كنيم، بايد به پياده‌روي هم ترغيب كنيم. اما منِ طلبه حق ندارم بگويم پياده‌روي اربعين يكي از علائم ظهور است. من در بعضي از اين فضاهاي مجازي از بعضي از اين آقايان روحاني و طلبه‌ها ديدم كه اين را به عنوان يكي از علائم ظهور مطرح مي‌كنند. سوال ما اين است كه در كجاي متون ديني ما يك چنين چيزي آمده است. خيلي از علائمي كه در متون ديني آمده، محل بحث و خلاف است. علائم حتمي و غير حتمي داريم و در برخي هم بداء واقع مي‌شود، اما اگر ما تمام كتب روايي مربوط به مهدويت را زير و رو كنيم يك جا نداريم كه راهپيمايي اربعين شيعه در آخر الزمان از نجف به كربلا از علائم ظهور است. درحالي كه اين مطلب غير صحيح در فضاهاي مجازي وسعت فراواني پيدا كرده است. اساساً اين يك درد بزرگ و انحراف بزرگي است كه اين سالهاي اخير، در كشور ما به وجود آمد، هر ماه مي‌گفتند كه اين ماه ماهِ ظهور است و اصلاً انتظار را خراب كردند، آن انتظاري كه ائمه مي‌خواهند اين است كه انسان هر لحظه متوقع ظهور باشد، اما اين احتمال را هم بدهد كه ممكن است صد سال ديگر يا پانصد سال ديگر باشد. ولي ما آمديم طوري براي جوان‌ها بيان كرديم كه همين امروز و فرداست. اينها از انحراف‌هايي بود كه به وجود آمد و مهدويت و قضيه انتظار را خراب كرديم.» (منبع: سایت شخصی محمدجواد فاضل لنكرانی) همه چیز روایت نمی‌خواهد، درایت می‌خواهد متن سخنان حجت‌الاسلام پناهیان، ایراد شده در مراسم حسینیه امام خمینی در محضر رهبری: تحجر یعنی نمی‌خواهد فكر كند! می‌گویی آقا چه التهابی اتفاق افتاده در میان جوان‌ها، امثال شهید حججی‌ها و شهدای مدافع حرم در سراسر منطقه از ایران، افغانستان، پاكستان، لبنان، عراق، سوریه چه عظمت‌هایی آفریده شده! یمن ببین چه خبر شده. خب، اینها از علائم ظهور است! می‌گوید روایت نداریم كه بفرماید اگر جوانان شهادت‌طلب شدند، از علائم ظهور است! آقا مگر همه‌چیز روایت می‌خواهد؟ یك‌كمی هم درایت می‌خواهد! می‌گویی: «اربعین ۲۰میلیون نفر برای امام حسین(ع) می‌آیند! این متحول‌شدن دل‌ها از علائم ظهور است!» می‌گوید: «روایتی نداریم كه اگر زائرین اربعین زیاد شوند، از علائم ظهور است!» آیا روایت داریم كه باید فكر كنید، یا نه؟! امام(ره) شهادت‌طلبی جوانان را از علائم ظهور می‌دانست و می‌فرمود: این قلب‌هایی كه قبل از انقلاب، توجه به دنیا داشت، امروز مىبينيم كه این شوق و شعفها به لقاء اللَّه براى آنها حاصل شده (یعنی شهادت‌طلب شده‌اند) و ایمان آنها تقویت شده كه يكى از علائم ظهور بقیة الله ارواحنا له الفداء است! (منبع: خبرگزاری ایكنا)
درایت ذوقی یا درایت حدیثی؟ پاسخ مهدی فاضل، فرزند محمد جواد فاضل لنكرانی: «جناب حجت الاسلام پناهیان. با اهداء سلام. اخیرا مطالبی را منسوب به شما در رابطه با علائم ظهور خواندم. در این مطالب كه ظاهرا متن سخنرانی اخیرتان در منبری مقدس است، فرموده بودید همه چیز نیازی به روایت ندارد و دعوت به درایت كردید! نظر به تقدس آن منبر و جفای بزرگی كه در سخنانتان در حق امام راحل و برخی فقهای مبرز حوزه علمیه قم نمودید لازم دیدم پنج اشكال عمده مطالبتان را متذكر شوم: ۱- شما در سخنانتان برداشت شخصی خود از مسائل را مصداق «درایه الروایه» ذكر كردید. خوب است این موضوع روشن را بیاموزید كه مصداق «درایه الروایه»، درك ذوقی شما از مسائل جامعه نیست! مقصود درك روایت است؛ تكرار می‌كنم درك «خود روایت» و مقصود دركی منطقی و بر مبنای اصول عقلانی است و نه دركی مبتنی بر ذوقیات و احساسات از مسائلی خارج از روایات. ۲- شما شاهد سخنتان را در عدم نیاز به روایت و رجوع به درایت فرموده حضرت امام در پیام نوروزی سال ۱۳۶۱ شمسی قرار دادید و سپس دیگران را نیز دعوت به فكر كردید. درعبارتی كه شما به نقل از امام خواندید اینطور گفتید: «این قلب‌هایی كه قبل از انقلاب، توجه به دنیا داشت، امروز مىبينيم كه این شوق و شعفها به لقاء اللَّه براى آنها حاصل شده (یعنی شهادت‌طلب شده‌اند) و ایمان آنها تقویت شده كه يكى از علائم ظهور بقية اللَّه ارواحنا له الفداء است» و چه جفای بزرگی در حق امام خمینی (ره) آن مرجع كم نظیر كردید. شما نه تنها پیام ایشان را به درستی برای مردم بیان نكردید بلكه عظمت آن فقیه را هم با این درایت ذوقیتان مورد سوال قرار دادید. استناد حضرت امام هم برای علائم ظهور به روایت است نه درایت ذوقی! ظاهرا فرصت مطالعه دقیق پیام امام راحل را پیدا نكرده‌اید؛ در پیام امام اینطور آمده است: «ما امروز می‌بینیم كه این جلوه‌ها حاصل شده است، و این شوق و شعفها به لقاء الله برای آنها حاصل شده است، و دست عنایت خدای تبارك و تعالی به سر این ملت كشیده شده است، و ایمان آنها را تقویت فرموده است كه یكی از علائم ظهور بقیه الله- ارواحنا فداه- است." اگر درایت می نمودید به روشنی قابل فهم و دستیابی است كه عبارت «علائم ظهور» برمی‌گردد به این روایت از امام باقر (ع) : اذا قام قائمنا وضع الله یده علی رؤوس العباد فجمع بها عقولهم وكملت بها احلامهم؛ هنگامی كه قائم ما قیام كند خداوند دستش را بر سر بندگان می‌گذارد و عقول آنها را با آن جمع كرده و افكارشان با آن تكمیل می‌شود.) ۳- همانطور كه می‌دانید در معارف دینی امور بر دو قسم‌اند یا توقیفی و یا غیرتوقیفی. مثلا مشهور متكلمان معتقدند اسماء الهی توقیفی است؛ بنابراین نمی‌توان در پوشش فكر و درایت برای خداوند متعال اسم جدیدی را قرار داد. همچنین آنچه كه اینجانب تاكنون آموختم این است علائم قیامت و ظهور حضرت حجت چه در علائم حتمی و چه غیر حتمی توقیفی است و بنابراین هیچ انسانی نمی‌تواند در این علائم دخل و تصرف كند چه با فكر و چه با درایت! ۴- آیا با خود اندیشیده‌اید چنانچه علائم ظهور را به وادی درایت بسپاریم چه رخ خواهد داد؟ آیا می‌دانید چه بدعت‌هایی در جامعه به وجود خواهد آمد؟ دور نیست سال‌هایی كه مسئولین این كشور خطاهای خود را به نام مبارك امام عصر گره می‌زدند و ایمان و عقیده مردم را به بازی می‌گرفتند. آیا آنها مدعی درایت نبودند؟ و چه بسیار كسانی كه در طول تاریخ بدعت ها گذاشتند و مدعی درایت بودند ... ۵-مسئله نمایش شیفتگی مردم به سید و سالار شهیدان در راهپیمایی عظیم اربعین و همچنین شهادت در راه دفاع از اسلام و حریم اهل بیت خود هزاران پیام و معرفت برای مردم به همراه دارد و نیازی نیست كه درایت ذوقی شما پایه‌ای برای این خروش بسازد و در این راه بدعت ایجاد كند. چه خوب است در مسائل علمی شور و احساس را كنار بگذارید و مستدل بحث و درایت بفرمایید.»
