البته در این شرایط بسیاری از اولیای دانشآموزان تاکید دارند حتی در صورت باز شدن قطعی مدارس نیز از فرستادن فرزندانشان به مدرسه خودداری خواهند کرد.
اما این کار از نظر قانونی چه عواقبی برای والدین در پی خواهد داشت؟ با بررسی آییننامههای آموزش و پرورش میتوان گفت مقررات داخلی این وزارتخانه در این زمینه سکوت کرده، ولی در ماده 7 اصلاحیه قانون حمایت از اطفال و نوجوانان تصریح شده است در صورتی که والدین از فرستادن کودکان و نوجوانان خود به مدارس جلوگیری کنند، مجازات درجه هفتم قانون مجازات اسلامی برایشان منظور خواهد شد؛ یعنی یا باید بین 91 روز تا شش ماه به زندان بروند یا باید بین یک تا دو میلیون تومان جزای نقدی بپردازند.
این مجازات اما در شرایطی برای اولیای دانشآموزان اعمال خواهد شد که آموزش و پرورش بتواند ثابت کند خودداری والدین از فرستادن فرزندان به مدرسه مصداق امتناع از فراهمكردن شرایط تحصيل فرزندان تلقی میشود. زیرا در وضعیت کنونی ممکن است والدین دانشآموزان ادعا کنند برای حفظ سلامت فرزندان خود، آنها را به مدرسه نمیفرستند و به این شکل دلیلی موجه برای خودداریشان از فرستادن کودکان به مدرسه ارائه کنند.
از سویی دیگر، براساس قانون اساسی، دولت موظف است امکانات تحصیل رایگان را برای همه افراد تا پایان دوره متوسطه تامین کند. حفظ سلامت جسمی و روحی دانش آموزان در مدرسه نیز جزو بدیهیترین امکانات لازم برای تحصیل محسوب میشود. بنابراین در دوران همهگیری کرونا نیز آموزش و پرورش در صورت بازگشایی مدارس باید بستر لازم برای اجرای همه پروتکلهای بهداشتی را در مدارس فراهم آورد. حال اگر این بستر فراهم شود، اما بازهم والدین از فرستادن فرزندان خود به مدرسه خودداری کنند، در این شرایط در صورت شکایت مدرسه از اولیای دانشآموز، آنها مستحق مجازات پیشبینیشده در قانون خواهند بود. ولی اگر قرار باشد دانشآموزان بدون رعایت پروتکلهای بهداشتی در کلاسهای پرجمعیت حاضر شوند، در آن صورت والدین میتوانند با ادعای این که سلامت فرزندشان در مدرسه حفظ نمیشود، کار خود را توجیه کنند.
محمد دیمهور - معاون پیشین وزارت آموزشوپرورش / روزنامه جام جم