در واکنش به حمله رژیم صهیونیستی به ایران مطرح شد
اما در این نشست نکات جالبی درباره برخی کتابهای بزرگ ادبیات فارسی مطرح شده که به آنها میپردازیم.
امینی: ما در ایران کتابی نداریم که به اندازه شاهنامه سیاسی باشد. یعنی مهمترین کتاب سیاسی ما شاهنامه است و نمیتوان اندیشه سیاسی را در ایران بررسی کرد، اما شاهنامه را فراموش کرد. به همین نسبت و در پلههای پایینتر کتابهای دیگر مثل کلیله و دمنه و سیاستنامه خواجه نصیرالدین هم داریم که به نسبت سیاسی هستند، تا به آثاری در سده بیستم میرسیم که هم به نظم و هم به نثر در قالب داستان حکایت یا رمان نوشته شدهاند.
رنجبر درخشیلر: «دایی جان ناپلئون» یکی از شاهکارهای رماننویسی ما در دوره معاصر و مهمترین اثر ایرج پزشکزاد کتاب مهمی که خیلی به آن توجه نشده است. ما در سعدیشناسی هنوز در مراحل ابتدایی هستیم و «طنز فاخر سعدی» پزشکزاد، یک گام بزرگ در سعدیشناسی است. همچنین رمان «حاج ممجعفر در پاریس» او، از جالبترین بررسیها در تقابل ایرانیها و غربیهاست.
امینی: «دایی جان ناپلئون» رمان بسیار خوبی است، اما مردم با این رمان چندان ارتباط نمیگیرند و با کلیدر محمود دولتآبادی مانوسترند. به گمان من اشرافیگری در این رمان زیاد است و توده مردم نمیتوانند با این حالت اشرافیت کتاب ارتباط برقرار کنند. یعنی احساس میکنند این کتاب از خواستهها و آرزوها و آمالهای آنها چیزی نمیگوید و به یک پدیده ضعیف و کوچک میپردازد، که درد جامعه نیست؛ مهمترین نقطهضعف کتاب همین است که خیلی وارد دردهای اصلی جامعه نمیشود.
به گمان من رمان «دایی جان ناپلئون» خیلی اهل درد نیست و احساس میشود فقط عده خاصی را در نظر دارد که فقط شمال شهریهای تهران درک میکنند.
در واکنش به حمله رژیم صهیونیستی به ایران مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
علی برکه از رهبران حماس در گفتوگو با «جامجم»:
گفتوگوی «جامجم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر
یک کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با جام جم آنلاین:
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد