آدم هر قدر هم که پی فتوحاتش بدو بدو کند، هر قدر هم که روح بلندپرواز سرکشش به هر سو سرکشی کند، آنجا که زمین می‌خورد و با حسرت قله آرزویش را نگاه می‌کند دوست دارد به دامن مادرش پناه ببرد. مثل بابک خرمدین که به دامن ارسباران پناه برد یا مثل عباس میرزا که برای مقابله با قشون روس در دامن ارسباران پناه گرفت. خاک، مادر همه آدم‌هاست. بد نیست بعضی وقت‌ها که از آدم‌ها و ماشین‌ها و ساختمان‌ها گرفته‌ایم، از این شهر خاکستری بکنیم و در دامن مادرمان پناه بگیریم و مثل بابک خرمدین و عباس میرزای قاجار دامن گلدار ارسباران را نوازش کنیم.
کد خبر: ۱۲۳۴۲۱۶

علی رئوف

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها