راه فرهنگ‌سازی

آنهایی که روزنامه را نصف قیمت می‌خرند شاید ندانند اما آنهایی که دو برابر قیمت شهرستان‌ها پول می‌دهند، لابد می‌دانند که از محله چیذر تهران تا شهرک غرب حدودا نیم ساعت راه است. دم غروب از چیذر راه افتادم که به موقع به قراری برسم. باران دیگر جان برف پاک‌کن را گرفته بود و خیابان‌ها بند می‌آمدند. روی پل‌صدر راه و بخت راننده‌ها بسته شد. طوری که همه ناامید از دنده چاق کردن، ماشین‌ها را خاموش کردند و یک ساعتی با اعصاب‌خردی به زمین و زمان فحش می‌دادند. من هم ناچار تسلیم باران و خیابان و شهرداری و معاونت ترافیکش شدم و ماشین را خاموش کردم و پیامی با عرق شرم به ساعت قرار دادم و نشستم به وارسی صفحات مجازی که گذر زمان را سمبه کنم. ویدئویی را در اینترنت می‌دیدم که یکی از مسؤولان کشورم در جواب پیرمردی که از هزینه‌های فیزیوتراپی گله می‌کند، می‌گوید: خودت بمال! به ترافیک نگاه می‌کردم و صفحات مجازی را ورق می‌زدم و عکسی از مدیران راه‌آهن ژاپن می‌دیدم که به‌خاطر تعجیل 25ثانیه‌ای قطار تا کمر رو به مردم خم شده‌اند و عذرخواهی می‌کنند. به ترافیک نگاه می‌کردم و سر می‌چرخاندم که ببینم از بالا و لای این ترافیک می‌شود سرای محله چیذر را دید یا نه...
یک سال بعدش شهر مهران بودم. آنهایی که روزنامه را نصف قیمت تهرانی‌ها می‌خرند، لابد می‌دانند که از مهران تا ایلام یک ساعت راه است. حالا با حساب ایام اربعین و ترافیکش بگوییم دو ساعت. دو ساعت مانده به قراری در ایلام، از مهران بیرون زدم و از قضا خوردم به ترافیک واژگونی یک تریلر در محور ایلام-مهران نزدیک چهار ساعت ماشین‌ها خاموش بودند و حرکت نمی‌کردند. مردم جای عصبانیت از ماشین پیاده شده بودند و به هم‌دیگر چای و خوراکی تعارف می‌کردند. صدای ضبط‌‌های‌شان جاده را حسینیه کرده بود.
مسؤولان شهری و نظامی هم از مدیر کل تا سرباز جزء و از ماشین نظامی تا بالگرد راهور در رفت‌و آمد و جنب و جوش بودند که راه را باز کنند. داخل ماشین نشسته بودم به گشتن در صفحات مجازی که زمان را هل بدهد. تصاویر مسؤولان مرزی و شهری ایران و عراق را می‌دیدم که همه تلاش‌شان را برای راحتی مسیر زائران می‌کنند.
مثل امروز که استاندار نجف گفته بود: اقدامات مختلفی برای زوار انجام داده‌ایم و حتی خانه خود من پر از زائران ایرانی است. اما باز هم از شما زائران عذرخواهی می‌کنیم اگر قصوری در خدمت‌رسانی وجود دارد. امیدواریم به بزرگواری خود ببخشید.
به این فکر رفته ام که راه کربلا فرهنگ‌ساز است. خواه فرهنگ اجتماعی باشد یا سیاسی برای مردم باشد یا برای مسؤولان. اربعین یک مدرسه فرهنگ‌سازی است.

علی رئوف

روزنامه‌نگار