در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
تقریبا از سال83، پسر نوجوان خانواده عرفانی، با پرچمهای مختلف و تصاویر شهدا و المانهایی شبیه به همینها، اتاق شخصیاش را به یک حسینیه تبدیل و دوستانش را برای خواندن زیارت عاشورا و چند دقیقه مداحی دورهمی، به اتاقش دعوت میکند. همین هم میشود که این رسم ماندگار میگردد و کمکم وسعت پیدا میکند و به ابعاد کلان میرسد؛ آنقدر که حالا همه اهل خانه درگیرش شدهاند و اسم هیات میتواند خیلی از برنامههایشان را تغییر دهد. اینطور که آقای عرفانی میگوید، اختصاص یک روز از هفته برای برگزاری هیات، هیچوقت مگر در شرایط بحرانی و خاص که هیچکس نتوانسته خودش را به مراسم برساند، لغو نشده است. اینجا همهچیز ساده و دلی است؛ بچههای محل بعد از اذان مغرب به هیات میروند و کسی نگران نیامدنشان به خانه نمیشود؛ آخر همه میدانند که چهارشنبه شبها در خانه آقای عرفانی چهخبر است. آنجا روحانی محل صحبت میکند، یکی از خوشصداهای جمع میخواند و بقیه اشکی میریزند. کتری و سماور خانه همیشه روشن است و چای تازهدم امامحسین(ع) هم بساطش به راه است. مادر خانواده هم غذای آن روز را کمی پر پیمانتر از شبهای دیگر درست میکند تا کسانی که به هیات آمدهاند، به نیت امامحسین(ع) چیزی بخورند و ته دلشان را بگیرد و به خانههایشان بروند.
خوبی ماجرا این است که کار اهل محل هم راحت شده است؛ حالا دیگر اگر کسی نذری دارد و نیتی کرده است، پولش را به خانواده آقای عرفانی میرساند و شام یک وعده را بهعنوان نذری بهعهده میگیرد و خیالش هم راحت است که نذرش کجا و برای چه کسانی خرج شده است؛ غذایی که میداند با سلام و صلوات و در فضایی متبرک پخته شده است. تقریبا این همه آنچیزی است که هفتهای یکبار درخانه آقای عرفانی به راه است؛ اتفاقی که اگر یکهفته به هر دلیلی نیفتد، فکر اینکه چهکار کردهایم که توفیق برگزاری مراسم این هفته را از دست دادهایم، در ذهن همه اعضای خانواده میچرخد؛ حتی اگر هیچکس به روی خودش نیاورد.
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
برای بررسی کتاب «خلبان صدیق» با محمد قبادی (نویسنده) و خلبان قادری (راوی) همکلام شدیم