فقط اراده می خواهد!

درآمد زیادی داشت و زندگی‌اش هم خیلی خوب بود. هفته‌ای دو بار به او سرمی‌زدم که متوجه شدم شیشه مصرف می‌کند. البته جلوی همسر و دو پسرش مصرف نمی‌کرد و احترام نگه می‌داشت. چند بار او را نصیحت کردم. اوایل خودش هم از این قضیه ناراحت بود، اما می‌گفت نمی‌تواند شیشه را کنار بگذارد. کم‌کم به جایی رسید که به همه بد و بیراه می‌گفت. حتی به زندگی مشترک من و همسرم هم گیر می‌داد. بدجور فحاشی می‌کرد. بعضی وقت‌ها از کوره در می‌رفتم، اما به خاطر شرایطی که داشت، بدو بیراه‌هایش را زیرسبیلی رد می‌کردم تا او را از مصرف شیشه منصرف کنم. یک روز به خودم آمدم، دیدم من هم پا به پای او پای بساط پایپ و شیشه نشسته‌ام و با هم می‌کشیم. منی که می‌خواستم کمکش کنم تا مواد نکشد، حالا خودم پایه‌اش شده بودم. ماهی سه میلیون تومان فقط برای کشیدن شیشه، دود می‌کردیم. هر روز که می‌گذشت، بیشتر در شیشه غرق می‌شدم. زندگی‌ام به خاطر مواد به هم ریخته بود. روزی دو گرم شیشه و 25 سی سی شربت متادون می‌خوردم و نمی‌دانستم چه خاکی بر سرم بریزم.
به خاطر توهمات شیشه، چیزی نمانده بود دختر دو ساله‌ام را به قتل برسانم.
آن شب شیشه کشیده بودم. چند دقیقه بعد دخترم را به صورت گوسفندی دیدم که شکل شیطانی پیدا کرده بود. باید سرش را می‌بریدم. چاقو برداشتم و بالای سرش رفتم. نمی‌دانم آن لحظه چه اتفاقی افتاد که انگار آن صورت شیطانی از بین رفت.
چشمان معصوم دخترم را دیدم که با نگاهی مظلوم به من زل زده بود. بدجور شرمنده شدم. دیگر تحمل نداشتم ببینم دختر کوچکم به سیخ و سنگ تریاک یا پایپ شیشه‌ام، به چشم اسباب بازی نگاه کرده و با آنها بازی می‌کند. تصمیم گرفتم به کمپ بروم و ترک کنم. رفتم، اما فایده‌ای نداشت. چون اصولی ترک نمی‌دادند و می‌خواستند به ضرب و زور کتک و فشار و انداختن در آب خیلی سرد، ترکم دهند. دیگر نتوانستم این شرایط را تحمل کنم و فرار کردم تا اینکه از طریق یکی از دوستانم، با یکی از انجمن‌های ترک مواد آشنا شدم و خدا را شکر با کمک آنها توانستم مواد را ترک کنم.
من تمام زندگی و عشقم را باختم، در اوج جوانی پیر شدم. عمرم از دست رفت. دوستان بیایید با خودمان روراست باشیم. هر ماده مخدری، بدبختی‌های خودش را دارد. این که بگوییم تریاک بزنیم چون ضررش کمتر است، اما شیشه نزنیم چون ضرر دارد، فقط خودمان را گول می‌زنیم. قضیه شیشه مثل شیره یا تریاک و هروئین نیست، آدم را خراب می‌کند، مردم و حتی خانواده‌اش از او سرد می‌شوند.
من آدم خاصی نیستم، من هم یکی هستم مثل سایر افراد جامعه. وضعیت و امکانات خوبی داشتم و مهم تر از همه نیروی جوانی که همه را با حماقت خاکستر کردم تا جایی‌که محتاج هزار تومان بودم و برای گرفتن آن از دیگران حاضر بودم به هر خفتی تن بدهم. ترک مواد، فقط یک اراده بزرگ می‌خواهد. معتاد بیماری است که به درمان احتیاج دارد، متاسفم برای کسانی‌که می‌گویند معتاد لیاقتش مرگ است. مراکز و کلینیک‌های خوبی برای ترک اعتیاد وجود دارد. هیچ شکی وجود ندارد که اگر مصرف‌کنندگان مواد، برنامه‌ای اصولی داشته باشند، حتما ترک می‌کنند.
مصرف کنندگان مواد مخدر را نباید سرزش کرد. باید از آنها حمایت کنیم تا بتوانند به زندگی سالم برگردند.