خشم در برابر چشم

1. بازیکن فوتبال به صراحت می‌گوید پرسپولیس اگر به اصفهان بیاید خون راه می‌افتد. به این جمله زشت، واکنشی مناسب نشان نمی‌دهند. پرسپولیس به اصفهان می‌رود و دقیقا همان اتفاق می‌افتد. فیلم‌ها و عکس‌های حاشیه نقش جهان، چیزی در حد یک جنایت ورزشی است. لباس از تن هوادار درمی‌آورند، درگیری‌ها در اوج خود قرار دارد و در چنین شرایط ملتهبی بازی آغاز می‌شود. اورژانس اصفهان خبر از جراحت و مصدومیت 144 نفر در جریان این بازی می‌دهد که کودک بی‌گناهی که چشمانش را از دست داده هم در میان آنهاست؛ اما مدیرعامل سپاهان در کمال شگفتی این آمار را اشتباه می‌خواند و می‌گوید، سه چهار نفر آسیب جزئی دیده‌اند.
2. درون زمین، سکانس‌های خشونت به نوبت مقابل دوربین می‌رود. همان بازیکن اول جمله‌ای در برابر دوربین‌ها می‌گوید که به‌راحتی قابل لب‌خوانی است و گزارشگران سایتی هم البته آن را واضح‌تر می‌کنند. بازیکنان سپاهان به شکلی باورنکردنی عصبی هستند. کی‌روش استنلی گلوی بازیکن حریف را آن‌قدر می‌فشارد تا کارت قرمز بگیرد. تیم سپاهان حرفی برای گفتن ندارد و مدیون پیام نیازمند است که دروازه زردها را بسته نگه‌داشت و اجازه نداده سپاهان در زمین خودی تحقیر شود.
3. بازی تمام می‌شود و دست سپاهان در جام حذفی هم مانند لیگ به جام نمی‌رسد. سرمربی سپاهان با فرار رو به جلو می‌گوید نتایج برای کامیابی پرسپولیس مهندسی شده است؛ اما کارشناسی داوری می‌گوید پرسپولیس در این بازی به‌شدت متضرر شده. همه از خجالت هم در می‌آیند. جام به هر قیمتی زیباست بی‌توجه به آن‌که ارزش زندگی بالاتر از جام است. تا اینجای کار هیچ‌چیز جذابی وجود ندارد جز خشونت و پرخاشگری.
4. بیرون از ورزشگاه چند ماشین پلاک تهران در آتش خشمی ویرانگر می‌سوزد. خشمی که از هیچ سویی کنترل نشد و حالا مسؤول مسابقات سازمان لیگ نگران بازی دو تیم در فصل آینده است.
5. آنها که مدام شعار می‌دهند در این فوتبال به کسی توهین نکنید خود سرآمد توهین به همه می‌شوند تا نشان دهند گفتار و رفتارشان چه فاصله‌ای با هم دارد.
6. اتفاقات ناخوشایند نقش جهان شاید خیلی‌ها را ذوق‌زده کرده باشد؛ اما بی‌تردید یک صفر بزرگ برای درس انضباط فوتبال ما بود. شاید حق با پدر کودک مصدوم باشد که گفت: می‌خواهم این فوتبال نباشد که با کودکان این چنین رفتار می‌کند.
کودکان و همه افراد حاضر در جامعه حق دارند فوتبال ببینند؛ اما صادقانه بگوییم نام کالایی که در این بازار عرضه می‌کنیم واقعا فوتبال است؟ آیا در دل این فوتبال، جذابیتی هم نهفته است که برای آن رنج حضور در ورزشگاه را به جان بخریم؟
7. مدیران، سرمربیان، بازیکنان و هواداران آنقدر در نتیجه غرق شده‌اند که یادشان رفته این فوتبال رسالت‌ها و ماموریت‌های موازی هم دارد که گاه اهمیت‌شان از خود فوتبال بیشتر است و ما اصلا در این فوتبال نمی‌بینیم.
8. کاش فوتبال‌های اروپایی را با دقت بیشتری ببینیم تا بیاموزیم برای موفقیت در فوتبال باید ابزار داشت. ابزاری بیشتر از پول، خریدهای آنچنانی و بریز و بپاش. چیزی مثل دانش مربیگری.

رضا پورعالی

ورزش