در طول زندگی یک انسان برخی اتفاقات نقطه عطف است که یکی از آنها بلوغ جسمانی است. پس از این‌که فرد به بلوغ جسمی می‌رسد شرایط روحی او متفاوت می‌شود و تا زمانی که بلوغ او کامل شود، نوسانات روحی مختلفی را تجربه می‌کند. پس از بلوغ جسمانی، لازم است فرد به بلوغ روانی برسد.
کد خبر: ۱۲۰۳۸۰۵

یکی از جملاتی که والدین به فرزند نوجوان و جوان خود می‌گویند این است که: «بالغ شدی، بزرگ شدی، دیگه بچه نیستی، درست رفتار کن!»
باید اشاره داشت که بلوغ روانی با بلوغ جسمانی کاملا متفاوت است و لزوما هر کسی که به بلوغ جسمانی رسیده به بلوغ روانی نرسیده است و نمی‌توانیم او را بزرگسال و بالغ و عاقل خطاب کنیم.
بلوغ روانی یعنی فرد خودش را می‌شناسد و نقاط ضعف و قوت خود را می‌داند و مسؤولیت‌پذیری پیدا کرده و می‌توان گفت یکی از مهم‌ترین نشانه‌های بلوغ روانی «مسؤولیت‌پذیری و شناخت خود» است و این مسؤولیت در زمینه‌های متفاوت گسترده می‌شود.
انتظار می‌رود با افزایش سن تقویمی، بلوغ روانی افراد نیز افزایش یابد، ولی نکته این است که سبک زندگی و ویژگی‌های شخصیتی و تجارب افراد است که آنها را به سمت
بلوغ روانی و رفتاری هدایت می‌کند.
برخی افراد در ابتدای جوانی رفتارهای بالغانه از خودشان بروز می‌دهند که در مورد آنها گفته می‌شود: «با این‌که سن کمی دارد، اما خیلی پخته رفتار می‌کند و عاقل است.»
اما برخی دیگر هستند که از لحاظ رفتاری عملکرد کاملا نامتناسب با سن تقویمی خود دارند و حتی ممکن است در 40 سالگی رفتارهایی از خودشان نشان دهند که بیانگر نداشتن بلوغ رفتاری و روانی است.
فردی که به بلوغ روانی رسیده روی خودش متمرکز می‌شود و به رشد، هدفمندی و موفقیت خودش می‌پردازد و مسؤولیت رفتارهایش را می‌پذیرد و به دنبال ایجاد تغییر اجباری در دیگران نیست.
برخی عوامل روند رشد بلوغ روانی را به تاخیر می‌اندازد یا آن را با مشکل مواجه می‌کند مانند وسواس فکری، اختلالات اضطرابی، افسردگی، اختلالات شخصیتی، کمبود اعتماد به نفس و عزت نفس، کم‌رویی و... .
بنابراین لازم است ابتدا فرد روی خودش متمرکز شود تا بتواند بلوغ روانی را در خود ایجاد کند و اگر با مشکلی روبه‌روست به درمان آن بپردازد.

دکتر مهرنوش دارینی

روانشناس و مشاور

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها