حس خوب زیارت

با بُهت و حیرت به خانه برمی‌گشتیم و از خودمان می‌پرسیدیم یعنی قرار است هیچ‌کس کاری نکند؟ باید سنگ مزارهای شهدا تا این حد جرم گرفته، بی‌رنگ و بدشکل شوند؟ باید رفته رفته همه سنگ‌ها تعویض شده و سنگ‌های سیاه رنگِ بی‌روح و دلگیر جایگزین شوند؟ اصلا مگر شهدا جزو اموات هستند که سنگ مزارشان سیاه باشد؟
بعضی خانواده‌ها و بستگان شهدا فکر می‌کردند باید به احترام شهیدشان سنگ مزار تازه‌ای بگذارند؛ اما انگار نمی‌دانستند فضای نوستالژیک گلزار شهدا با این تعویض‌ها از بین می‌رود و دیگر آن حس و حال خوب دهه‌های 60 و 70 وجود نخواهد داشت. با خیلی‌هایشان حرف زدیم، همه می‌گفتند چون سنگ مزار شهیدشان جرم گرفته یا اسیدسوخته شده و دیگر صیقل و زیبایی نداشت، مجبور بودند سنگ مزار را عوض کنند.
خیلی‌ها هم پشیمان بودند و می‌گفتند سنگ قدیمی خیلی بهتر بود، کاش عوض نمی‌کردیم! سنگ‌های سیاه بعد از یکی دو سال سفیدک می‌زد و واقعا بدشکل می‌شد. برخی مادرها هم سنگ کدر و حتی معیوب قدیمی را به سنگ سیاه ترجیح می‌دادند و هرطور بود آن را حفظ می‌کردند.
القصه، هیچ‌کس متوجه سونامی تعویض سنگ مزارها نبود. اما امام(ره) گفته بودند: «قبور شهدا زبان گویایی است که به عظمت روح جاوید آنان شهادت می‌دهد.» حالا اما این زبان (سنگ مزار و حجله) داشت از بین می‌رفت.
دست به کار شدیم. روش‌های همه گروه‌هایی را که روی سنگ مزارها کار می‌کردند مطالعه کردیم. با متخصصان سنگ و رنگ، مشاوره‌های مفصل داشتیم. دو سه نفری شروع کردیم و یک صفحه در اینستاگرام ساختیم، اسمش را هم گذاشتیم
baraye_shahid@. شهریور 97 با یک جمع 43 نفری اولین روز کاریمان را شروع کردیم و تا الان 530مزار را رنگ‌آمیزی کرده‌ایم.
بی‌اغراق، تخصصی‌ترین روش را برای حفظ سنگ مزارها و کاستن از انگیزه‌های تعویض سنگ مزارها توسط اشخاص، پیش گرفتیم. بعد از سه ماه تلاش دستگاهی ساختیم که در صنعت سنگ وجود نداشت! و طی ده مرحله، رسوب سی چهل ساله سنگ مزار را برمی‌دارد و صیقل ممتاز به سنگ مزار می‌دهد. صیقل و جلایی که کارخانه‌های سنگ هم قادر به ارائه آن نیستند. قیمت یک خط صیقل کارخانه‌ای 300 میلیون تومان بود، اما دستگاه ما با 5/1 میلیون تومان درست شد. هزینه صیقل سنگ در کارخانه دو سال پیش 500 هزار تومان بود اما حالا ما بدون برداشتن سنگ مزار با 15 هزار تومان صیقل ممتاز ارائه می‌دهیم. همه هزینه‌هایمان مردمی بوده و از هیچ جا کمک دولتی نگرفته‌ایم. خود شهدا راه را باز کردند و هر چیزی را که لازم داشتیم، جلوی پایمان گذاشتند. ما مردمی بودیم که دوست نداشتیم یادگار مادران شهدا به‌خاطر بی‌توجهی‌ها و گذر زمان از بین برود. فقط خدا می‌داند هر سنگ مزار چند بار صورت نازنین مادر شهید را حس کرده است. فقط خدا می‌داند چرا حفظ آن حجاری‌های زیبا، پرمعنا و بی‌بدیل واجب است؛ ما به اندازه حس‌ها و خاطرات کودکی‌مان از گلزارهای شهدا ماجرا را دنبال می‌کنیم.
حالا دیگر هیچ خانواده‌ای نباید به خاطر جرم‌گرفتگی و اسیدسوختگی، انگیزه تعویض سنگ مزار شهیدش را داشته باشد. دوست داریم گلزار و مزاری باقی بماند که به زیارتش برویم. دوست داریم باز هم مثل قدیم‌ها از دیدن یک عالم رنگ و تنوع متن و حجاری سنگ مزارها ذوق کنیم و حالمان خوب شود.
همه آثار باستانی ایران را شاهان و سلاطین ساخته‌اند، اما گلزارهای شهدا تنها اثر فرهنگی و میراثی هستند که «مردم» آنها را خلق کرده‌اند؛ با عواطف و عقاید و تفکر نابشان. ما باید این مزارها را برای آیندگان حفظ کنیم؛ به احترام مادران شهدا و #برای_شهید. در معرفی صفحه اینستاگرام نوشته‌ایم: هدیه به مادر بی‌مزار شهدا(س).

مهدی آیت ثانی

بانی پویش «برای شهید»