نق زدن ممنوع !

آدم‌هایی که در هر شرایطی نق می‌زنند، معمولا حال دیگران را بد می‌کنند، حتی اگر حق با آنها باشد، نظرتان درباره آدم‌‌های نق نقو چیست؟
کارتون بنر را یادتان هست؟ همان کارتونی که درباره سفر چند سنجاب بود، یکی از سنجاب‌ها همیشه مخالف بود و نق می‌زد و همیشه می‌گفت، نمی‌شود! بعضی آدم‌ها هم همیشه مخالفند و فاز منفی دارند و می‌گویند، نمی‌شود! فرق نمی‌کند در جمع خانواده و مهمانی باشد یا محل کار. مسلما چنین آدم‌هایی حال دیگران را بد می‌کنند، چون انرژی منفی پخش می‌کنند. در حوزه سیاست هم از این مخالف‌خوان‌ها زیاد داریم، در عرصه اجتماعی هم هستند، همان گروهی که معمولا هیچ کار مثبتی انجام نمی‌دهند.
کارتون‌ساز هستید و حتما در این زمینه مطالعه داشته‌اید به همین دلیل این سوال را از شما می‌پرسم؛ آدم‌ها کی شروع می‌کنند به نق زدن؟ آستانه تحملشان پایین است یا شرایط سخت و غیرقابل تحمل می‌شود؟
به نظرم بیشتر زمانی این اتفاق می‌افتد که شخص احساس می‌کند کاری از او ساخته نیست. اما بیشتر غرغروها، کسانی هستند که بیشتر تمایل دارند در روند یک کار یا فعالیت خلل ایجاد کنند. اصلا به نق‌نقوها نگاه مثبتی ندارم چون فازشان کلا تخریب است.
در چه شرایطی آدم‌ها حق غر زدن دارند؟
غُر و نق زدن کلا بار منفی دارد و قابل پذیرش نیست.بهتر است به جای رفتن توی این فاز، نسبت به مشکلات آگاهی پیدا کنیم و یاد بگیریم چگونه مطالبه‌گر باشیم و آن را پیگیری کنیم تا به حقمان برسیم. مطالبه‌گری به نتیجه می‌رسد اما با نق زدن هیچ‌کس به نتیجه نمی‌رسد.
به نظرتان مطالبه‌ چگونه باید طرح شود تا به نتیجه برسد؟ فرق نمی‌کند مطالبه‌ در خانه، محل کار و اجتماع؟
زمانی که کاملا آگاهانه باشد، قبل از هر چیز باید آگاهی خود را درباره یک مساله افزایش دهیم. وقتی آگاه باشی به جوانب کار تسلط داری و می‌دانی چگونه باید خواسته‌ات را مطرح کنی تا به نتیجه برسی. من اگر از همسرم مطالبه‌ای داشته باشم، با او گفت‌وگو می‌کنم تا به نتیجه برسم اما مطالبات سیاسی و اجتماعی فرق دارند.
به نظر می‌رسد رویکرد شما در دیرین دیرین مطالبه‌گری است و تریبونی شده‌اید که صدای مردم به گوش مسؤولان برسد؟
سازندگان دیرین دیرین، سوژه‌های این کارتون را از میان حرف‌ها و دغدغه‌های مردم پیدا می‌کنند. دقیقا می‌دانیم خواسته مردم چیست. تلاش می‌کنیم این مطالبات را در قالبی جذاب ارائه کنیم و در این چهار سال سعی کردیم، خواسته‌های فراگیر را مطرح کرده و به گوش مسؤولان برسانیم.
در کشور ما از زمان‌‌های قدیم و نمایش‌های روحوضی، مطالبات مردم با زبان طنز مطرح می‌شده و شما هم در دیرین دیرین از همین روش استفاده می‌کنید به نظرتان چرا این فرم در کشور ما جواب داده است؟
شاید به این دلیل که مسؤولان نقد‌های جدی را تحمل نکرده و سریع با آنها مقابله می‌کنند. انتخاب زبان طنز برای این است که به مسؤولان برنخورد. یک‌دوره‌ای مجله گل آقا چنین کاری را می‌کرد، الان دیرین‌دیرین و دیگر برنامه‌ها و شخصیت‌های طنز.
بازخورد مسؤولان با دیرین دیرین چگونه بوده و هست؟ بازخوردی دارید از عکس‌العمل‌ها یا کاری که انجام داده‌اند؟
دیرین دیرین خوب دیده می‌شود، هر آیتم این برنامه را هفت، ‌هشت میلیون نفر می‌بینند. مسلما وقتی این تعداد بازدیدکننده دارد، تاثیرگذار هم هست. گاهی توانسته‌ایم مشکلاتی را حل کنیم.
الان شرایطتان چطور است با توجه به این که کارتونیست‌ها و طنازها در شبکه‌های اجتماعی فعالیت‌شان بیشتر شده؟
در ایران بیشتر از 40 میلیون گوشی هوشمند دست مردم است. مردم سرمایه‌گذاری عجیبی در این زمینه کرده‌اند. آن هم بیشتر به این دلیل که در فضای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی محتوا تولید شود مردم از آنها استفاده کنند. فضای کار خیلی وسیع شده و معتقدم اگر 50 برنامه دیگر شبیه دیرین دیرین تولید شود، باز هم فضای کار هست، چون مردم ساعت‌های زیادی از وقتشان را در شبکه‌های اجتماعی می‌گذرانند. صنف‌ جدیدی در کشور ما شکل گرفته و هیچ‌کدام جای آن دیگری را تنگ نمی‌‌کند. خدا را شکر شرایطمان خیلی خوب است و روز به روز بهتر می‌شود. هر جا که مردم باشند، ما آنجا هستیم به همین دلیل نگران رقابت‌ نیستیم. آیتم‌‌‌های انتقادی‌مان بخصوص آنها که تند هستند بیشتر دیده می‌شوند.
چهار سال است در فضای وب مشغول به‌کارید و الان باید به سود‌دهی رسیده باشید به نظرتان کار لذت‌بخش است یا پولدار شدن؟
از ابتدا هدفمان این بود که دیرین دیرین به رسانه‌ای برای مردم تبدیل شود،‌به هیچ نهاد و سازمانی وابسته نبوده و نیستیم. از اول طوری برنامه‌ریزی کردیم که هم استقلالمان حفظ شود و هم حرفمان را بزنیم. از همان ابتدا تصمیم گرفتیم با افزایش تعداد بیننده‌ها به پول برسیم و موفق هم شدیم. دیرین دیرین با هدف آگاهسازی مردم طراحی و اجرا شد، اما در ادامه آیتم‌های تبلیغاتی هم به کارمان اضافه کردیم که منبع درآمد ماست. بیشتر از پول، این‌که مردم کار ما را می‌بینند و دیرین دیرین را می‌شناسند و این موضوع حالمان را خوب می‌کند.
البته باید حال گروه سازنده دیرین دیرین خوب باشد تا بتوانید حال دیگران را هم خوب کنید؟
حالمان خوب است چون در کارمان موفق شده‌ایم و مردم ما را می‌بینند. آدم امیدواری هستم‌، آدم‌‌های نق‌نقو را دوست ندارم و کسانی که بذر ناامیدی را منتشر می‌کنند به نوعی خائن می‌دانم. به نظرم موظفیم در کنار آگاهسازی مردم، آنها را امیدوار کنیم. معتقدم اگر همه با هم یکدست شویم از پس هر مشکلی برمی‌آییم.
البته اگر مسؤولان هم دل به دل مردم بدهند؟
راستش هیچ‌وقت سمت کاری نمی‌روم که زیاد وابسته مسؤولان باشد! وقتی تصمیم گرفتم دیرین دیرین را بسازم اصلا روی دولت و کمک آنها حساب نکردم. اقتصاد ما چون نفتی است، توقع داریم دولت برایمان همه کار بکند اما من زیاد به کمک دولت فکر نمی‌کنم و بیشتر روی رشد و تفکر شخصی متمرکزم. بسیاری از نهادهای مردمی بهتر و موثرتر از دولت می‌توانند کارها را به سامان برسانند.

طاهره آشیانی
روزنامه‌نگار