آوای همدردی

از مهدی یراحی چه می‌دانیم؟
قبل از هر چیز باید گفت متولد اهواز است و سالی چند بار برای مردم شهرش کنسرت برگزار می‌کند. در تهران هم کنسرت زیاد داشته و می‌شود گفت خواننده پرکاری است. علاقه‌مندان به موسیقی پاپ احتمالا یراحی را با آلبوم امپراطور شناختند اما خیلی‌های دیگر او را با موسیقی تیتراژ یک برنامه تلویزیونی به یاد می‌آورند. یراحی تقریبا زمانی به اوج شهرت رسید که تیتراژ برنامه ماه عسل را خواند.
همان تیتراژ معروف به نام سازش که شعرش این‌طور شروع می‌شد: هر جور می‌تونی بمون من با تو سازش می‌کنم / هر بار می‌گفتم نرو این‌بار خواهش می‌کنم / با زخم تنهاتر شدن محتاج تسکینم نکن/ تنهاتر از من نیستی تنها تر از اینم نکن.
یراحی یک قطعه ماندگار دیگر هم در کارنامه‌اش دارد؛ قطعه‌ای به نام نفس برای فیلم نفس به کارگردانی نرگس آبیار که نماینده ایران برای شرکت در جایزه اسکار بود. برای کسانی که فیلم را دیده و با دختربچه این فیلم و جهان کودکی‌اش ارتباط گرفته‌اند، سوز صدای یراحی شنیدنی است، به‌خصوص وقتی از زبان دخترک فیلم می‌خواند: دور تو می‌گردم اینجا دور میدونی که نیست / تو یه روزی برمی‌گردی از خیابونی که نیست / عاشقم می‌شی دوباره عاشق اونی که نیست / عاشقت می‌شم دوباره عاشق اونی که نیست.

کنسرت در کوره‌پزخانه
مهدی یراحی دو سال پیش با اعضای گروهش به کوره آجرپزی شمس‌آباد رفت؛ قول برگزاری این کنسرت را در برنامه خندوانه داده بود و سنگ‌تمام گذاشت برای اجرا در جایی که نه سالن موسیقی داشت و نه امکاناتی برای اجرای کنسرت. مردم محله شمس‌آباد هم حسابی استقبال کردند و ایستاده تا پایان کنسرت، در کنار یراحی و گروهش بودند.

مهدی یراحی در گفت‌وگو با جام‌جم:
لباس‌ها را از کارگران قرض گرفته بودیم

آقای یراحی فکر می‌کنید پوشیدن لباس کارگران فولاد اهواز و اقداماتی از این دست، چه واکنش‌ها و تاثیراتی دارد و اصلا اهمیت آن در چیست؟
حداقل تأثیر چنین اقداماتی می‌تواند موجب همدلی میان طبقات و صنوف مختلف جامعه باشد، چرا که به اعتقاد بنده، نادیده گرفتن طبقه کارگر و پاسخ قهری به اعتراضات بحق این قشر مهم و تأثیرگذار، فرجام همایونی برای سیستم اقتصادی، امنیتی و لاجرم سیاسی کشور نخواهد داشت. من هم با دادستان محترم که در جواب اعتراضات خیابانی کارگران گروه ملی فولاد اهواز گفت: کف خیابان محل مناسبی برای حل مشکلات نیست، موافقم! اما سؤال اینجاست چه اتفاقی برای کارگران نجیبِ یک شرکت عظیم و باقدمت رخ می‌دهد که جایی مناسب‌تر از کوچه و خیابان برای حل معضلاتشان نمی‌یابند؟ حال در این شرایط اگر قشر فرهنگی هم با نوعی بی‌تفاوتی اجتماعی از کنار این خفقان و بی‌عدالتی عبور کند؛ با جامعه‌ای عاری از امید به زندگی و نشاط روبه رو خواهیم بود.

شما متولد اهواز هستید. آیا از خویشان شما کسی در فولاد اهواز مشغول به کار است؟
بله. از اقوام و دوستان من هم جزو کارگران و کارمندان آن مجموعه صنعتی هستند. متأسفانه از وضع معیشتی و روحی نابسامان این عزیزان به دلیل نبود مدیریت پاسخگو، باخبرم! شاید ندانید لباس‌هایی که من و بچه‌های گروه در اجرای اهواز به تن کردیم را از کارگران نازنین گروه ملی قرض گرفتیم که اکثرا کهنه و مندرس بودند! چرا؟ چون به گفته کارگران، گروه ملی بیش از دو سال است از دادن لباس نو به کارگران خودداری کرده و به دلیل عدم پرداخت حقوق و مزایای این عزیزان، توان تهیه و خرید لباس کار برایشان مقدور نبوده و نیست.

بازخوردهای کنسرت شب گذشته چطور بود؟ آیا اهدافی که مد نظر شماست، حاصل شده؟
بازخورد به لطف خدا مثبت بوده؛ چون هدف ما از این حرکت نمادین تنها توجه و همدلی با این عزیزان زحمتکش و مظلوم بوده است. به اعتقاد بنده هنرمند درد جامعه را باید با کسر هر نوع ماجراجویی و به اصطلاح شؤآف، آن هم به دور از بیانیه صادر کردن و هیاهو به راه انداختن، تنها در فضای کار و هنرش نمایندگی کند. خوشحالم تا این لحظه این معنا از حرکت من و گروهمان، تعبیر و تفسیر پر رنگ‌تری داشته است. گرچه سنگ‌اندازی‌ها همیشه وجود دارد!

از کارگران فولاد اهواز کسانی در مراسم بودند؟
بله.

قبلا برای کودکان کوره آجر پزی کنسرت داشتید. این کارها چه جایی در برنامه‌های شما دارد؟
این‌گونه برنامه‌ها جزو دغدغه‌های مهم ما هستند. اما به این شرط که شرایط برگزاری کنسرت برای عزیزان محروم کاملا استاندارد و در خور شأنشان باشد.

این ایده‌ها محصول استراتژی و برنامه مشخصی در گروه شماست یا صرفا بر اساس اتفاقات روز و مسائل و مشکلات جامعه درباره آنها تصمیم می‌گیرید؟
همیشه به ندای قلبم گوش داده‌ام و تحت تأثیر حال و هوای درونم که ناگزیر بعضی اوقات تحت تأثیر پیرامونم است، به موضوعات و مسائل مختلف می‌پردازم. البته طبیعتا برای پرداخت و البته عمق بیشتر در موضوعات مختلف با حداکثر تحقیق و تفکر وارد موضوعات مختلف می‌شوم.

آذر مهاجر
هنر و ادبیات