دیوار پوسیده دموکرات‌ها

رژیم صهیونیستی و هند در عرصه هسته‌ای بسیار فعال هستند و آمریکا با آنها ارتباط دارد. در حوزه حقوق بشر، دولتمردان آمریکایی با کشوری مثل عربستان که اقدام به کودک کشی در یمن کرده است روابط گسترده‌ای را برقرار کردند. بنابراین مشخص است که هیچکدام از موارد فوق جزو دغدغه های آمریکایی‌ها نیست و حتما تمرکز آمریکا روی این مباحث در مورد ایران پایه دشمنی نیست بلکه بهانه ای برای مخالفت با جمهوری اسلامی است.

اصل و پایه اصلی دشمنی آمریکا با ایران عقیدتی است. یعنی ایران براساس میراث امام خمینی(ره) از اندیشه ای پیروی می کند که با مفاهیم سکولاری که چهار قرن در غرب و جهان سیطره دارد در تضاد است. آمریکایی ها چنین اندیشه ای را بر نمی تابند. چون نتایج دینی شدن صادقانه سیاست ،حاکمیت فرهنگ عاشورایی و پیروی از اندیشه مقاومت در برابر ظلم و ستم است. آمریکایی ها اعم از دولتمردان،‌ نظام بروکراسی و جریان نخبگانی این کشور براساس مطالعات گسترده کاملا با این مفاهیم آشنایی دارند و متوجه هستند که در صورت حاکمیت نظام مبتنی بر فرهنگ دینی و عاشورایی منافع آنان با خطرات جدی مواجه خواهد شد. بنابراین ریشه دشمنی ربطی به حزب ندارد. سیاست ورزان آمریکایی حتما تمایل دارند که با شیوه های نرم یا شیوه‌های سخت و تهدید، مردم در حکومت ‌های غیر دینی و غیر ایدئولوژیکی را به تبعیت از خود وادارند و استمرار حاکمیت دینی در ایران که حتی الهام بخش بسیاری از نهضت ها در منطقه از جمله سوریه و یمن و لبنان و حتی کشورهای آمریکای لاتین شده با اهداف سیاستمداران آمریکایی در تضاد است.

بر همین اساس کسانی که امیدوارند با تغییر نتایج انتخابات چه در کنگره یا ریاست جمهوری نوع تعاملات آمریکا با ما تفاوت کند گویا خودشان را به سادگی می زنند. از سویی دیگر هیچ تحلیلگر دقیقی هم حتی نشانه روشنی از ناکامی ترامپ و حزب طرفدار او در گنگره پیدا نکرده و در نظرسنجی ها هم به قاطعیت نمی توان نظر داد که چه حزبی اکثریت را در انتخابات گنگره آمریکا از آن خود می کند. گذشته از این در کنگره فعلی آمریکا هم دموکرات ها نسبت به تحریم و اعلام فشار علیه ایران مواضع نرم‌تری از جمهوری خواهان نداشتند و حتی بانی مصوبه‌های سخت و تند علیه جمهوری اسلامی ایران می شوند. پس نباید با چنین ساده سازی های مفرطی مردم را نسبت به یک مساله سیاسی بی تفاوت کنیم. ‌

‌علیرضا شیخ‌عطار

تحلیلگر مسائل سیاسی