به یاد پیشکسوتان عرصه پزشکی ...

جام جم انلاین- در روز پزشک، نیکو است یادی کنیم از پزشکان پیشکسوت. کسانی که در زمانی که کمترین امکانات در کشور نبود و مردم با بیماری‌های عفونی و مرگ‌های زودهنگام دست به گریبان بودند و البته دارو و تجهیزات تشخیص و درمان هم یک‌صدم امروز نبود، مردمان را درمان می‌کردند. این مثال‌ها در کشور کم نیست و البته نام‌های بلند‌آوازه‌تر بسیار یاد شده‌اند، هر چند هر اندازه از کسی مثل مرحوم دکتر محمد قریب، یا استاد اخلاق و حکمت دکتر علی‌رضا یلدا یاد شود کم است، اما می‌خواهم از فرصت استفاده کنم و از مرحوم دکتر سید جلال رضوی یادی نمایم.

دکتر سید جلال رضوی که امسال در سن ۱۰۲ سالگی رخ در نقاب خاک کشید بیش از ۵۰ سال در یزد طبابت نمود. ایشان درخاطراتی چند سال قبل نکاتی را از شرایط آن زمان کشور و مردم بیان کرده‌اند که جالب توجه است. از سویی رویکرد اجتماعی دکتر رضوی در حل مشکلی مربوط به سلامت عمومی درس‌آموز و الگو است.

دکتر رضوی می‎گفت: " زمانی که از ساوه به یزد منتقل شدم، بهداری ضمیمه شهرداری بود. من به مدت یکسال، مسئولیت واحد "بهداشت شهری" را عهده‌دار بودم و سر و سامان بخشیدن به وضع بهداشت شهر از مهم‌ترین وظایفی بود که باید به آن می‌پرداختیم. این عمل، کار ساده‌ای نبود، اما با جدیت و برنامه‌ریزی دقیق، مصمم شدم تا اقدامات لازم را انجام دهم. برای همین منظور، ابتدا برای تأمین آب شرب سالم، با هماهنگی مسئولان مربوطه، برنامه‌ای تنظیم شد و با پیگیری مستمر، بر اساس اصل چهار ترومن که مربوط به سازمان ملل متحد بود؛ توسط شهرداری یزد، چندین انشعاب آب لوله کشی در اماکن عمومی و گذر محله‌ها اجرایی شد. این موضوع در شهر سنتی یزد می‌توانست یک رخداد تاریخی محسوب شود. چون تا آن زمان، آب شرب اهالی به وسیله آب انبارهای ساخته شده به دست خیرین تأمین می‌شد و آب‌های جاری از طریق جوی‌های روباز به مخزن آب انبارها که گاه عمق مخزن آن‌ها بیش از ۶-۵ متر بود ریخته و جمع می‌شد. این آب‌ها با وجود گرد و خاک و دیگر آلودگی‌های میکروبی، یا به هیچ وجه قابل شرب نبود و یا مردم از سر ناچاری و درماندگی از آن استفاده می‌کردند و لاجرم بلای آن را هم به جان می‌خریدند."

در حالی که در سال‌های جاری اجتماعی شدن سلامت مورد توجه سیاست‌گزاران قرار گرفته و تاکید جدی بر توجه جامعه‌ی پزشکی و دانشگاه‌های علوم پزشکی به مولفه‌های اجتماعی سلامت می‌شود، مشاهده می‌نماییم این رویکرد در دهه‌ی ۳۰ شمسی مورد توجه پزشکی جامعه‌نگر و مردم‌دار بوده است.

یاد این استادان و پیشکسوتان را گرامی می‌داریم و درس‌های آنان را مکرر مرور می‌کنیم.

و در آخر، «روز پزشک» را که فرصتی برای پاسداشت حرفه‌ای چنین ارزشمند است ، به تمام همکاران که به کار و تلاش خویش، نگاهی آسمانی دارند و به سوگند و عهد خود با خدای بزرگ وفادار هستند، صمیمانه تبریک می‌گویم.

دکتر علیرضا فیروز

رئیس مرکز بیماری‌‎های پوستی و جذام