زندگی ما هیچ شباهتی به آنچه برخی مردم و مسئولان فکر می‌کنند، ندارد. بسیاری از ما از نظر مادی شرایطی مانند مردم داریم و اگر بگویم اغلبمان شرایط مالی پایین تری هم داریم، اغراق نکرده‌ام. با اتوبوس و مترو رفت و آمد می‌کنیم. خانه نداریم، خودروی شخصی نداریم، بضاعت حداقلی داریم و بر خلاف تصور همه هیچ پول کلانی توی جیبمان نمی‌رود. یک ماه کار می‌کنیم، اندازه یک سال دیگران درآمد نداریم و بقیه زمانمان را به استراحت نمی‌گذرانیم.
کد خبر: ۱۱۴۲۴۵۱

در این شرایط جا دارد از مسئولان محترم سازمان تامین اجتماعی بپرسیم چرا باید مبلغی به عنوان حق بیمه از قراردادهای ما کسر شود و در برابرش چیزی هم دریافت نکنیم؟ چگونه این سازمان به فکر هنرمندانی نیست که بسیاریشان با بضاعت حداقلی زندگی میکنند؟ اصلا مگر بودجه حمایتی بخش تئاتر چقدر هست که تأمین اجتماعی با عنوان بیمه قراردادها میخواهد مبلغی از آن کسر کند؟

هزاران هنرمند در کشور ما با بضاعت اندک زندگی میکنند و حتی برای تأمین اجاره مسکن خود مشکل دارند و سطح زندگی برخیشان حتی از طبقه متوسط کشور هم پایینتر است. ما با بضاعت کم و قناعت زندگی میگذرانیم آن وقت مسئولان به فکر درآمدزایی در این حوزه هستند!

قراردادی که با یک هنرمند تئاتر برای یک ماه تمرین یا یک ماه اجرا بسته میشود مبلغش حتی از حقوق یک کارگر هم کمتر است، این عدد آنقدر ناچیز است که نمیدانیم طرح سازمان تأمین اجتماعی برای کسر این قراردادها بابت چیست. وقتی اکثریت به اتفاق هنرمندان بیمه هستند و حق بیمه پرداخت میکنند، چرا باید برای یک قرارداد اجرای تئاتر که هنرمند چند ماه وقت برای آن میگذارد و در نهایت دریافتیاش عدد بسیار ناچیزی است بابت بیمه عددی را کم کنند.

ما دلسوزانه به کشور خدمات فرهنگی میدهیم و برای معاش خود هرکاری که متناسب با شخصیت هنریمان باشد انجام میدهیم و با وجود تعامل و همکاری با اداره کل امور هنرهای نمایشی و معاونت هنری وزارت ارشاد، در این زمینه میگویند باید موضوع در وزارت کار و سازمان تأمین اجتماعی حل شود. هنرمندان آمادگی دارند در این زمینه مانند گذشته متحد شوند و طومار و بیانیه اعتراضی امضا کنند تا این اعتراض به گوش وزیر کار برسد.

اسماعیل خلج

نمایشنامه نویس، کارگردان و بازیگر پیشکسوت

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها