در گذشته به موسیقی ایران و طبعا هر کشور کهنی که نگاه کنیم، می‌بینیم هر موسیقی بنا به مناسبتی اجرا می‌شده است. موسیقی خاصی برای هنگام درو، یک موسیقی دیگر برای سال نو، موسیقی دیگری برای به سفر رفتن زائران و یک موسیقی دیگر هم برای بازگشتشان. موسیقی خاصی برای شادی و البته موسیقی دیگری هم برای غم. موسیقی ابزاری بوده برای این‌که جان بدهند به آیین‌ها، رسوم‌ها و فکرهایشان. اما حالا موسیقی ما فقط و فقط عاشقانه‌خوانی است. اما چه اتفاقی افتاد که مناسبت از موسیقی رفت و به این اوضاع یکدست دچار شد؟ و آیا این اتفاق اساسا خوب است؟
کد خبر: ۱۱۲۸۳۴۴

این سالها مدام گفتند موسیقی مناسبتی خوب نیست. موسیقی مناسبتی اثر سفارشی است و حس و حال واقعی آهنگساز و ترانهسرا و ... را در خود ندارد. گفتند و گفتند، ما رسانهایها هم مدام از موزیسینها سوال کردیم که چرا ساخت کارهای سفارشی و ... را قبول میکنند. کار به همین جا ختم نشد، پیشتر هم رفت و رسید به اینکه هر خوانندهای کار مذهبی یا ارزشی که میخواند، میگفتند برای گرفتن مجوز است. خلاصه برچسبهای این عرصه مدام پررنگتر و بزرگتر شدند، آنقدر گفته شد تا همه باور کردند، هم مردم و هم هنرمندان و از وقتی هم که گرفتن مجوز فعالیت در عرصه موسیقی آسانتر شد، کارهای مناسبتی مذهبی هم کم و کمتر شدند.

آنقدر که حالا وقتی تقویم به روز تولد حضرت زهرا (س) و روز مادر میرسد، اگر هم جایی موسیقی بشنویم، مربوط به گذشتههاست و برایمان حس نوستالژیک دارد. «وداع» حسامالدین سراج هم از آثار ارزشمندی است که برای امام حسین (ع) خلق و در قالب دو آلبوم عرضه شده است، اما تقریبا پس از انتشار آن با اثری در این حد و اندازه روبهرو نیستیم، یا تولد پیامبر (ص) که از راه میرسد و باید بزرگ ترین و باشکوهترین جشن برایمان باشد، دست کشورهای همسایه در داشتن موسیقیهای به روز درباره ایشان از ما پرتر است و یکی از زیباترین قطعاتی که این سالها درباره حضرت محمد (ص) منتشر شده، اثر هنرمندان کشور هند است. البته در ایران هم چند سال پیش قطعه زیبایی را حامد زمانی در این باره اجرا کرده است و میتوان گفت تقریبا هیچ اثر قوی دیگری تولید نشده است.

دوباره باید خیلی از حذف شدهها را به موسیقی برگرداند. برای مناسبتها خواند، اصلا مناسبتی کار کرد، این به هیچ وجه بد نیست، نه این که همه فعالان موسیقی بروند و مناسبتی کار کنند، اما این طور نباشد که مثل حالا موسیقی روز، صرفا بشود عاشقانههای لوس یک بار مصرف و هیچ جایی برای بیان اعتقادات و اندیشههای جامعه در آن نیست. خلاصه آنکه موسیقی مناسبتی باید برگردد. باید خیلی هم قوی و با دست پر بازگردد و این بیش از هر چیز بد دوش مسئولان است که سیاستگذاریهای درستی در این عرصه داشته باشند.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها