جیوگانیک: جنگجو هستم!

به گزارش جام جم آنلاین از میزان، با وجود عملکرد موفق‌آمیز پاروزنان کشورمان در مسابقات روئینگ قهرمانی آسیا، اختلافات بین مسئولان فدراسیون قایقرانی با جیوگانیک، سرمربی تیم‌های روینگ ایران همه این نتایج را تحت تاثیر خودش قرار داده است.

از همان ابتدای حضور جیوگانیک در ایران، برخی مسئولان فدراسیون بنای ناسازگاری با این مربی رومانیایی را گذاشتند، حتی افشین فرزام که مربی تیم ملی روئینگ بانوان بود هم از همکاری با جیوگانیک امتناع کرد. اضافه شدن نازنین ملایی به تیم ملی روئینگ، اتفاق دیگری بود که نشان می‌داد فدراسیون قایقرانی در کارهای جیوگانیک دخالت می‌کند.

مربی رومانیانی که به شدت از اتفاقات رخ داده عصبانی است در این گفتگو پاسخگوی سوالاتی بود که می‌تواند بسیاری از حقایق را افشا کند. این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.

ارزیابی شما از عملکرد پاروزنان ایران در مسابقات روئینگ قهرمانی آسیا چیست؟

با مدیریت صادقی (رئیس کمیته روئینگ)، تیم ملی رویینگ ایران در حال ثبت برگی شکوهمند از تاریخ روئینگ فدراسیون است. من و مربیان دیگر مثل سولماز عباسی، هما خاتمی، امیرحسین خاکی و امیر حسن کاویانی 4 مدال طلا، ٢ نقره و ١ برنز را تقدیم به جامعه قایقرانی ایران کردیم. پاروزنان ایران فوق‌العاده بودند. آنها سخت کوشی و اعتماد به نفس لازم را برای اجرای برنامه تمرینی داشتند و در نهایت مزد تلاش‌شان را گرفتند.

ملی‌پوشان روئینگ ایران در مصاحبه‌هایشان از عملکرد شما خیلی تعریف کردند.

من ورزشکاران ایران را تحسین می‌کنم و ما تنها با هم می‌توانستیم این نتایج درخشان را به دست بیاریم. من به ایران بازگشتم به این دلیل که از پتانسیل بالای آنها اگاه بودم. مردم ایران بیشتر از آنچه که خیلی‌ها فکر می‌کنند توانمندی و ظرفیت دارند. آنها به حمایت و اعتماد به نفس نیاز دارند تا بازخوردی بیشتر از آنچه که شما انتظار دارید ارائه دهند. در مسابقات قهرمانی آسیا مدال‌آوران ایران با چشمانی پر از اشک به سرود ملی کشورشان گوش می‌دادند و این مسئله برای من خیلی جالب بود.

عملکرد درخشان پاروزنان ایران در مسابقات روئینگ قهرمانی آسیا ‎توقعات را از آنها بالا برده، حالا همه انتظار دارند در جاکارتا هم موفق باشیم. امکان موفقیت در جاکارتا چقدر هست؟

من به چالش علاقه بسیار زیادی دارم، من یک جنگجو هستم. این سرنوشت من است و این خصلت، من را در روئینگ به موفقیت رسانده است اما موضوع مهم این است که آیا فدراسیون روئینگ ایران قادر به داشتن طرح و برنامه‌ای یزرگ و جامع و در خور اهداف مربیان و ورزشکاران است؟ همانطور که گفتم من یک جنگجو هستم اما جنگجوها هم می‌توانند به خاطر شرایط محیطی موجود مایوس و ناامید شوند.

با توجه به این که فرزام سمتی در تیم ملی روئینگ بانوان نداشت و نازنین ملایی هم در تست‌های تیم ملی شرکت نکرده بود چطور این دو به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام شدند؟

این اتفاق یک اشتباه مهیب و بزرگ بود و یک بی عدالتی بزرگ در همه اعضای تیم ملی روئینگ. هر کدام از اعضای این تیم می‌توانستند در این رقابت ضعیف برنده شود (اشاره به مدال طلای نازنین ملایی). این اتفاق می‌تواند بسیار خطرناک باشد. یک نفر قوانین را زیر پا می‌گذارد و هر طور که دوست دارد آن را تغییر می‌دهد. آیا این اتفاقات در کایاک و کاناپولو هم رخ می‌دهد؟ در حال حاضر من کاملا اشباع و بی‌انگیزه شده‌ام چون با آدم‌های غیر قابل اعتمادی کار می‌کنم. آدم‌هایی که هر لحظه حرف‌هایشان را عوض می‌کنند. من قبلا هم گفتم که حضور من در ایران برای ثبت افتخاراتی جدید بود اما افتخار و شکوه واقعی زمانی است که ما حداقل امکانات که همان قایق است را داشته باشیم.

فدراسیونی که قادر نیست این امکانات را ایجاد کند و حتی حق و حقوق کارمندان خود را یپردازد آیا توانایی برنامه‌ریزی برای المپیک را می‌تواند داشته باشد؟ برای هیچ کس بی نظمی‌های و قانون‌گریزی ملایی و فرزام قابل قبول نیست. اگر مسئولان فدراسیون به خواسته‌های این 2 تن نمی‌دادند ملایی راهی جز برگشت به تیم ملی نداشت. اگر هم به تیم ملی برنمی‌گشت هر دختر دیگری از تیم ملی قادر به قهرمان شدن در قایق تک‌نفره سبک‌وزن را داشت. چرا ملایی و فرزام شجاعت شرکت در تست تیم ملی را نداشتند؟ چرا آنها نپذیرفتند که با سایر افراد حاضر در تیم تست بدهند؟ در تیم ملی پاروزنانی مثل مریم امیدی پارسا، نازنین رحمانی، پریسا احمدی و مهسا جاور حضور دارند که همه سریع‌تر از ملایی هستند. سوالی که من از مسئولان فدراسیون قایقرانی دارم این است که آیا شما از روئینگ حمایت می‌کنید یا از فرزام و ملایی؟ ما به خاطر این 2، چند مدال طلا را از دست دادیم. من در نامه‌ای از فدراسیون خواستم ملایی در تست تیم ملی شرکت کند اما او و فرزام ترسیدند، چون از پیشرفت سایر اعضای تیم ملی آگاه شده بودند.

قرارداد شما با فدراسیون قایقرانی تا بازی‌های آسیایی جاکارتا است، آیا بعد از این مسابقات تمایلی به همکاری با فدراسیون قایقرانی ایران دارید؟

ما اینجا حداقل امکانات را هم نداریم. در مسابقات قهرمانی آسیا ایران تنها کشوری بود که قایق‌های نو نداشت. ما مجبور به رقابت با قایق‌های نامناسب و خراب بودیم. اگر من و مربیان دیگر به دنبال قایق نبودیم نتایج ورزشکاران ایران فاجعه‌آمیز بود. ما از تیم‌های کویت، میانمار، تایلند قایق قرض کردیم. اگر کویت پیشنهاد ما را قبول نمی‌کرد و قایقش را به ما قرض نمی‌داد هیچ مدالی در چهارنفره مردان نمی‌توانستیم کسب کنیم و اگر در دونفره مردان قایق مناسب داشتیم به راحتی می‌توانستیم مدال طلا کسب کنیم.

چرا بعضی از اعضای فدراسیون، دوست ندارند شما در ایران فعالیت کنید؟

اگر این مسئله واقعیت داشته باشد به این خاطر است که آنها به دنبال علاقه‌های خودشان هستند و به منافع کشورشان فکر نمی‌کنند. صادقی بنای اصلی تیم روئینگ بود. من از اینکه او از ورزشکاران ما حمایت می‌کرد خوشحالم. من امیدوارم صادقی برای زنده نگه داشتن امیدهای اعضای تیم‌های ملی روئینگ ادامه بدهد.

اگر فدراسیون به حضور فرزام یا یک ملی‌پوش در تیم ملی اصرار داشته باشد باز هم حاضر به ادامه همکاری هستید؟

من یک جو و اتمسفر مثبت و ورزشی در روئینگ ایران ایجاد کردم. مربیان و دیگر اعضای تیم هم در در این مسیر همراه من بودند. اگر من نتوانم انگیزه و آرزوهایشان را زنده نگه دارم آنها غمگین و مایوس می‌شوند. آیا من می‌توانم شاهد مایوس شدن آنها باشم؟ من به شما پیشنهاد می‌کنم برای این مصاحبه تیتر «قلب تیم طلایی روئینگ ایران شکسته شد» را انتخاب کنید.

و صحبت پایانی.

تیم روئینگ ایران به موفقیت کامل خواهد رسید تنها زمانی که یک فدراسیون مجزا داشته باشد. من از تمام ورزشکاران روئینگ و از همه همکارانم و به خصوص از مردم ایران سپاسگزارم. در پایان می‌خواهم جملاتی را به رئیس فدراسیون قایقرانی بگویم. آقای امینی، شما ما را بین چکش و میخ قرار دادی، شما به دنبال حفظ موقعیت خودت هستی و من نمی‌خواهم در این وضع قرار داشته باشم.