گام آخر

سرانجام شورای امنیت با تصویب قطعنامه ضد ایرانی ، تعلیق کلی فعالیت های هسته ای صلح آمیز ایران را مطرح و آن را گامی در جهت بازگشت مجدد به عرصه دیپلماتیک ارزیابی کرد.

کد خبر: ۱۰۵۸۲۰

آنچه مبرهن است ، این که امریکا از طریق محدودسازی استراتژیک ایران ، به فکر امتیازگیری بیشتری برآمده است چرا که در فرصت زمانی پس از پیشنهاد مشوقهای اقتصادی اروپا ، امریکا سعی کرده با ایجاد جبهه واحد و اجماع بین المللی و کشاندن کشورهایی نظیر هند ، چین و روسیه به سوی خود ، رویارویی بین ایران و امریکا را به سطح بالاتر به مفهوم تقابل ایران و اعضای اصلی شورای امنیت (چین فرانسه انگلیس روسیه امریکا) سوق دهد. عده ای معتقدند امریکا با حصول اطمینان از واکنش منفی چین و روسیه در صورت تصویب هر قطعنامه ضد ایرانی ، زیرکانه سعی کرده با تطمیع این دو کشور ، ایران را ملزم به توقف کامل چرخه سوخت هسته ای کند. براساس این تفسیر ، نومحافظه کاران کاخ سفید برآنند که با تغییر قواعد بازی از (برد برد یا باخت باخت) به (برد باخت با مجموعه حاصل جمع صفر) نتیجه این بازی پیچیده را به نفع خود تغییر دهند. در تبیین موضوع باید به موارد زیر اشاره کرد:

1- تلاش های ایران برای تدوین الگوها و رویه های اعتمادساز و شفاف سازی هر چه بیشتر در موضوع هسته ای در حالی ادامه دارد که با وجود تایید و اذعان بیشتر کارشناسان و بازرسان آژانس بین المللی اتمی (IAEA) مبنی بر صلح آمیز بودن فعالیت های ایران ، طرف مقابل همچنان با تکرار ادعاهای واهی و عدم اطمینان به نیات هسته ای ایران ، سعی دارد به جای استدلال های حقوقی ، به امتیازگیری سیاسی اقدام کند.
2- بحران اخیر خاورمیانه و حمله همه جانبه رژیم صهیونیستی با چراغ سبز واشنگتن و متهم کردن ایران با طرح واژه هایی مانند حمایت از تروریسم و تسلیح حزب الله لبنان می تواند به عنوان نمادهای جدیدی از ایجاد فشارهای جانبی برای محدودسازی استراتژیک ایران در منطقه و متقاعد کردن آن به پذیرش خواسته های تحمیلی از سوی امریکا قلمداد شود.
3- با تصویب قطعنامه جدید ، ایران برای پیگیری اهداف صلح آمیز هسته ای خود با 2 گزینه حساس روبه روست . گزینه اول تن دادن به اراده اعضای شورای امنیت و تعلیق کامل غنی سازی اورانیوم برای دست کشیدن از منافع ملی که در صورت تحقق آن و محروم شدن ایران از فناوری هسته ای ، به شکل طبیعی امنیت ملی و پرستیژ بین المللی ایران با لطمات جبران ناپذیری مواجه خواهد شد ، به طوری که بالاترین دستاورد ملی ایران طی چند دهه از بین خواهد رفت . آنچه مسلم است در وضعیت فعلی ، ایران اسلامی حاضر به پذیرش نیست ، ملت ایران بر این باور است که با دست برداشتن از برنامه هسته ای خود ، نه تنها امتیازی به دست نمی آورد بلکه دشمنی امریکا حتی در صورت کنار گذاشتن برنامه های هسته ای همچنان ادامه خواهد داشت . مصداق بارز آن ، اتهام بی اساس دولتمردان کاخ سفید مبنی بر حمایت ایران از تروریسم و نقض حقوق بشر داخل ایران است . گزینه دوم ، رد تعلیق غنی سازی اورانیوم و تاکید بر حق مسلم ایران در بهره مندی از دانش هسته ای در مصارف صلح آمیز طبق پادمان های بین المللی و بند NPT4 است. پذیرش این گزینه به مفهوم سخت تر شدن شرایط و احتمال رویارویی مستقیم با امریکا و دیگر قدرهای جهانی است . در صورت انتخاب گزینه دوم و اصرار امریکا مبنی بر توقف برنامه های صلح آمیز هسته ای ایران ، تعلیق همکاری های بین المللی و خروج از پیمان NPT به شکل جدی تری از سوی ایران دنبال خواهد شد. آنچه مسلم است ، این که در شرایط فعلی ، امریکا به دلیل مشکلات فراروی در عراق و افغانستان و نیز شعله ور شدن جنگ در لبنان و فلسطین نمی تواند از طریق تهدید و فشار ، ایران را تسلیم خواسته های نامشروع خویش سازد ، به طوری که ایران در پیگیری اهداف صلح آمیز هسته ای خود ، علاوه بر مولفه های داخلی (انسجام درونی و قدرت ملی) می تواند از عناصر قدرت منطقه ای خود نیز به شکل مطلوب تر استفاده کند چرا که امروزه بیش از آن که قوانین دموکراتیک و هنجارهای بین المللی تاثیرگذار باشد ، مولفه های قدرت و تحرکات فشرده دیپلماتیک و تبلیغات رسانه هاست که بازنده و برنده را مشخص می کند لذا ایران می تواند با سود جستن از همین مولفه ها ، توانمندی خویش را به رخ امریکا و هم پیمانانش بکشد. نکته دیگر ، ایران هیچ وقت از تشدید بحران و وخیم تر شدن اوضاع استقبال نکرده و گفتگو و تعامل را بهترین گزینه ممکن برای حل و فصل مسائل هسته ای اعلام کرده و حاضر شده است با تمام طرفها در یک چارچوب منطقی و اصولی براساس منافع مشترک به توافق برسد ولی حاضر هم نیست منافع و دستاوردهای ملی خود را وجه المصالحه قدرتهای بزرگ قرار دهد. در تحلیل نهایی باید گفت ، امریکا و دیگر اعضای شورای امنیت چه بخواهند و چه نخواهند ، باید به ایران به عنوان یک کشور صاحب علم و با فناوری هسته ای نگاه کنند ، دستاوردی که به کوشش متخصصان ایرانی بومی شده و به مرحله زایش علمی رسیده است . بنابراین برای ایران ، حفظ این دستاورد بزرگ حیاتی است ، از این رو امریکا با زور و ابزار قهریه نمی تواند ایران را وادار به تعلیق غنی سازی اورانیوم و دست برداشتن از خواست ملی خویش کند.