برگزاری نشست پل ادبی ایران و چین

به گزارش جام‌جم و به نقل از روابط عمومی شهرکتاب، در ابتدای نشست علی‌اصغر محمدخانی، معاون فرهنگی و بین‌الملل شهر کتاب، درباره‌ پیشینه‌ روابط فرهنگی میان ایران و چین گفت: در حال حاضر حدود 44 هزار مسجد در سطح چین موجود است که معماری آن در استان‌های غربی این سرزمین به صورت معماری ایرانی بیشتر به سبک مساجد دوران تیموری باقی مانده است. در صد سال گذشته هم آثار کلاسیک فارسی به چینی ترجمه شده است و آثاری از ادبیات و حکمت و تاریخ چین به فارسی.

جایگاه جهانی ادبیات ایران

در ادامه لی یی مینگ، رئیس دفتر انجمن نویسندگان و منتقد ادبی گفت: ایران یکی از کشورهای متمدن جهان است که اشعار کلاسیک برجسته‌اش در ادبیات جهان، جایگاهی بسیار مهم از آن خود کرده است. شاهکارهای جاودان شاعران نامداری همچون فردوسی، خیام، سعدی، حافظ و... به زبان‌های مهم دنیا ترجمه شده است که توجه و تحسین بسیاری از علاقه‌مندان ادبی سراسر جهان را برانگیخته است. «گلستان» سعدی یکی از متونی است که در مکتب‌های اسلامی چین تدریس می‌شود.

او درباره‌ چین نوین و اهمیت ارتباطات با دیگر کشورها در عصر مدرن تصریح کرد: بعد از ورود به قرن بیستم تاکنون ادبیات مدرن چین هرساله حدود 50 هزار کتاب منتشر می‌کند، چیزی بالغ بر 900 هزار شعر در مجله‌های ملی به چاپ می‌رسد و حدود صد هزار رمان آنلاین در اینترنت منتشر می‌شود. همزمان بسیاری از آثار ادبی خارج از کشور نیز معرفی، ترجمه و منتشر می‌شود تا سطح دانش و آگاهی علاقه‌مندان مطالعه را غنی‌تر کنند.

در ادامه فوشیو پینگ، رمان‌نویس، درباره‌ وضعیت رمان معاصر چین، سخنرانی کرد و در بخشی از صحبت‌های خود درباره ویژگی‌های رمان معاصر چین گفت: نویسندگان چینی در دهه‌ 80 قرن بیستم میلادی، از فرهنگ غرب تاثیراتی عمیق پذیرفتند. او افزود: ویژگی دیگر رمان‌های چینی، رنگ غلیظ روستایی است. چرا که بیشتر نویسندگان چینی تجربه‌ زندگی روستایی دارند و سنت‌های ادبیات محلی هم بسیار عمیق هستند و شکل‌های روایی به نسبت پخته‌تری را به وجود می‌آورند.

سخنران بعدی این همایش، لی‌شائو جون، شاعر و سردبیر شعر، درباره‌ شعر معاصر چین، با اشاره به این‌که شعر پیشاهنگ ادبیات است، شعر معاصر چین را در یک بازه‌ 40 ‌ساله به چهار دوره تقسیم کرد.

بزرگداشت فردوسی در دانشگاه چین

در ادامه یوگویلی، مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مطالعات زبان‌های خارجی پکن، ضمن اشاره به ترویج اهمیت فردوسی در چین و ترجمه‌ چند کتاب برای انتقال روح فردوسی به فرهنگ چین تصریح کرد: همان‌گونه که در روز بزرگداشت فردوسی، در ایران مردم به آرامگاه او می‌روند و این روز را جشن می‌گیرند، سال‌هاست به همت رایزنی فرهنگی مراسم بزرگداشت فردوسی در دانشگاه چین برگزار می‌شود.

او گفت: فردوسی نشان روح ملت ایران است. این ارزیابی بسیار دقیق و بجاست. فردوسی در شاهنامه در ترسیم چهره قهرمانان و استفاده از زبان و تائید ارزش‌های اخلاقی و انسانی و ستایش خرد و عقل موفقیت عظیمی را به دست آورد. ما باید پل دوستی بین ملت ایران و چین را هر چه محکم‌تر و استوارتر کنیم.

سپس دکتر مهدی محبتی به وام‌گیری‌های فرهنگ ایران از فرهنگ چین اشاره کرد و گفت: ادبیات ما پر است از واژگانی چون مشک ختن، بت چین، چین و چگل، آهوی چین، کیمیا و جادو و استعاراتی بسیار که از این فرهنگ وارد ادبیات ما شده است. چین در حال حاضر با کالاهایش جهان را تسخیر کرده اما در گذشته چنین نبوده است. هر جا در فرهنگ ما صورتگر و صورتگری می‌آید به چین ربط دارد. در فرهنگ ما سیمرغ نماد جبرئیل است و اگر اشاره می‌شود که پر جبرئیل در چین افتاده است باید در این‌باره تحقیق شود که وهم و خیال است یا حقیقتی است که کسی آن را کشف نکرده است.

در ادامه علی‌اصغر سیدآبادی درباره‌ اهمیت تبادل ادبی در زمینه‌ ادبیات کودک با نویسندگان چینی گفت: در ایران کتاب کودک چینی خیلی کم منتشر شده، که آن‌هم بیشتر افسانه‌های چینی است و این کم است و کشوری با این فرهنگ غنی حتما آثاری دارد که باید از باب احترام به تنوع فرهنگی آن را شناخت. در زمینه ادبیات بزرگسال من چند کتاب در سال‌های اخیر خواندم و دیدم چه طنزی قوی‌ دارند. اصلا تصور نمی‌کردم چینی‌ها بخندند و در ادبیات‌شان طنز باشد.

دکتر ابوالقاسم اسماعیل‌پور که مراودات فرهنگی زیادی را در سالیان اخیر با نویسندگان و شاعران چین برقرار کرده است، گفت: لازمه تداوم پل ادبی ایران و چین تاسیس انجمن ادبی ایران و چین است. متاسفانه انگیزه افرادی که زبان کشور مقابل را می‌آموزند تجارت است؛ بنابراین آن اقلیتی که به پل فرهنگی بین دو کشور علاقه‌مندند می‌توانند در این انجمن جمع شوند و مجله و پایگاه اطلاع‌رسانی داشته باشند.