مسئول ایجاد این سیل کیست؟

برای ما کارشناسان محیط‌زیست دردناک‌تر این‌که سال‌هاست بروز این اتفاقات را پیش‌بینی کرده‌ایم و امروزه هم معتقدیم هنوز بدترین سناریوها رخ نداده و آنچه تاکنون شاهد آن بوده‌ایم «از نتایج سحر است.»

پژوهش‌ها نشان می‌دهد طی چند دهه آینده زندگی در بسیاری از مناطق جهان غیرممکن خواهد شد و این فشار، مهاجرت اجباری ده‌ها میلیون نفر و سپس ناآرامی‌های اجتماعی را در پی خواهد داشت که حتی امنیت سرزمینی و سیاسی بخش زیادی از آسیا، اروپا و آفریقا را مختل خواهد کرد.

در ایران هم این فرآیند مدت‌هاست که آغاز شده ولی متاسفانه نه بدنه جامعه و نه برنامه ریزان و مسئولان ـ اعم از نمایندگان مجلس یا مدیران اجرایی- به آن توجه کافی ندارند. به‌دلیل آن که این رخدادها حاصل یک فرآیند طولانی چندین ساله است، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران در زمان بروز فاجعه به جای پاسخگویی در مسند پرسشگری قرار می‌گیرند و انگشت اتهام را به سمت یکدیگر نشانه می‌روند یا دیگران را ملامت کرده و خود را تبرئه می‌کنند.

اسفبارتر آن‌که خطای راهبردی چند دهه گذشته و سریال بی‌پایان سدسازی با خیال مهار آب، هر روز بیش از پیش قربانی می‌گیرد، حال آن‌که هیچ کشوری با ایجاد سازه‌های عظیم بتونی و کنترل آب، به توسعه و خوشبختی و امنیت نرسیده است. این اصرار ناآگاهانه یا گاهی سودجویانه، با دستکاری در طبیعت، روان‌آب‌هایی را که در طول قرن‌ها در زمان بارندگی‌های شدید در پهنای زمین توزیع می‌شدند به شهرها و روستاها سرازیر می‌کند.

البته اگر کمی انصاف به خرج دهیم، نباید همه تخم‌مرغ‌های گندیده را در سبد مقامات و مسئولان گذاشته و مسئولیت اجتماعی خود را فراموش کنیم.

هنگامی که ما زور بازو یا خوش صدایی را ملاک انتخاب اعضای شورای شهرها قرار می‌دهیم یا به جای مطالبه حقوق ملی و توسعه سرزمینی، از منتخبان خود در دولت و مجلس درخواست‌های محلی برای ساختن یک پل، سد و جاده را مطالبه می‌کنیم، در بر همین پاشنه خواهد چرخید.

دکتر اصغر محمدی فاضل - کارشناس محیط‌زیست