عجله‌ای برای حضور دائمی در سینما ندارم

فیلمنامـه «مفــت‌آباد» چه جذابیت‌هایی داشت که به عنوان نخستین تجربه سینمایی‌تان آن را پذیرفتید؟

کارگردان و نویسنده «مفت‌آباد» پژمان تیمورتاش بود و از آنجا که پژمان سابقه نگارش رمان‌ها و داستان‌های زیادی دارد، این فیلمنامه هم بسیار مبتنی بر ادبیات بود و همین نکته باعث جذابیت آن شده بود، ضمن این‌که خود نقش هم برایم جذابیت‌های زیادی داشت و دوست داشتم آن را بازی کنم.

پیش از این هم پیشنهاد بازی در سینما را داشتید؟

بله، اما نقش‌های پیشنهادی برایم جذاب نبودند. شاید کلیت کار خیلی خوب و به قول معروف شسته رفته هم بود، اما من نقشی که در آن فیلم پیشنهاد می‌شد را دوست نداشتم.

از نظر شما معیارهای جذابیت یک نقش چیست؟

اساسا نقش‌ها زمانی برای من معنا پیدا می‌کنند که تاثیر ویژه‌ای در روند دراماتیک قصه داشته باشند و قصه بدون آنها تعریف نشود، ضمن این‌که برای هر بازیگری به نسبت دوران بازیگری ای که تجربه کرده شکل نقش‌های جذابی که دلش می‌خواهد بازی کند، متفاوت است.

آیا دغدغه بازی در سینما را دارید و می‌خواهید آن را ادامه دهید؟

سینما برای من خیلی جدی است، چراکه از ابتدا این حرفه را با فیلمسازی (کوتاه، داستانی و مستند) شروع کردم و انگیزه بالایی برای بازیگری در سینما دارم، اما مثل تمام سال‌های قبل عجله‌ای برای بازی در هر نقشی را ندارم.

شما در عرصه تئاتر چه در مقام کارگردان و چه بازیگر بسیار پرکار و فعال هستید، اما در حوزه سینما و تلویزیون تا به امروز حضور کمرنگی داشتید. این ناشی از علاقه شما به حوزه تئاتر است یا دلایل دیگری دارد؟

همان‌طور که گفتم عجله بازی در هر نقشی را ندارم و کار باید به دلم بنشیند، اما در کل تجربه بازی در مدیوم‌های مختلف (سینما، تلویزیون و تئاتر) لذت این هنر را بیشتر می‌کند. در عین این‌که لزومی هم ندارد یک بازیگر مدیوم‌های مختلف را تجربه کند. به این معنا که یکی ممکن است بازیگر متبحری در سینما باشد، اما هیچ‌وقت روی صحنه نرود یا بالعکس.

«مفت‌آباد» از مضمونی اجتماعی برخوردار است و به نوعی بیانگر مشکلات چند جوان است که درگیر مشکلات امروز جامعه می‌شوند. خود شما چقدر پیگیر مشکلات اجتماعی هستید؟

در فیلم «مفت‌آباد» سرنوشت انسان‌هایی بهم گره می‌خورد که با هم در حال گذران یک روزشان هستند. من هم پیگیر مشکلات اجتماعی روز جامعه هستم و البته تا جایی که بتوانم در رفع آنها تلاش می‌کنم. نمی‌گویم که آدم‌ها می‌توانند تمام دنیا را تغییر دهند، اما معتقدم که اگر به یک نفر کمک کنیم، دنیا را برای همان یک نفر تغییر دادیم و همین است که در جای خود بسیار ارزشمند است.

خیلی‌ها می‌گویند که سینما در حال دور شدن از معضلات اصلی اجتماعی است و تمام آنچه به عنوان معضلات اجتماعی در فیلم‌ها نمود پیدا کند، درواقع فرعیات زندگی امروز است. نظر شما دراین باره چیست؟

سینمای فعلی ما تماما سینمای اجتماعی است، اما این‌که به چه مضامینی بیشتر و به چه مضامینی کمتر پرداخت می‌شود، دلایل متعددی دارد. بستر اصلی سینمای ما اجتماعی است و آنقدر تلخ و گزنده است که بعضا از تلخی آن گله دارند، اما این تلخی نشأت گرفته از اجتماع کنونی ماست و گریزی از آن نیست.

برای سال آینده چه برنامه‌ای دارید؟

نمایش «شلتر» که نمایش‌پرداز و تهیه‌کننده آن بودم و بهمن امسال در سالن قشقایی روی صحنه رفت، قرار است از 6 تا 18 فروردین ماه مجددا در تئاتر شهر اجرا داشته باشد. این نمایش که مستندی است درباره زنان کارتون‌خواب و این‌که ما می‌توانیم نگاه جامعه را به آنان عوض کنیم، از استقبال بسیار خوبی در اجرای قبلی‌اش برخوردار بود. 8 و 9 و 10 فروردین ماه هم پرفورمنس «اسکارلت دهه 60» را که ترکیبی از تئاتر و کنسرت است در شیراز اجرا می‌رویم و برای تلویزیون هم مجموعه عروسکی «شکرستان» که سرپرست نویسندگان آن هستم، قرار است ادامه یابد و یکسری کارهای دیگر.

یک شیرازی خوش‌ذوق در تهران

سجاد افشاریان متولد شیراز است و از همان سال‌ها که در دانشگاه، ادبیات نمایشی می‌خواند پایش به تئاتر و صحنه باز شد. او که با تئاتر «رویای نیمه شب تابستان» به کارگردانی حسن معجونی به عنوان اولین اجرای عمومی‌اش وارد فضای حرفه‌ای تئاتر شد، در این حرفه ماندگار شد و الان آثار معتبری چون «سرگیجه»، «روزهای بی‌باران»، «صد سال پیش از تنهایی ما»، «نگاهمان می‌کنند»، «خانه آقای کرمی»، «فردا» و... را در کارنامه کاری‌اش دارد. او در همان تئاتر با رامبد جوان آشنا شد و سریال «گوشه تهران» را برای او نوشت و این دوستی ادامه داشت تا برنامه «خندوانه» که از همان روزهای اول نویسنده آن بود تا رسید به مسابقه «خنداننده برتر». در آن مسابقه سجاد افشاریان که در لحظات آخر به عنوان یکی از کمدین‌ها اضافه شد جوری شیرازی‌ها را تعریف کرد که همه از حرف‌هایش تکیه‌کلام ساخته‌اند و از آنجا بود که افشاریان محبوب و معروف شد تا امروز که وارد سینما شده و از بازیگری در این رسانه به عنوان یکی از دغدغه‌های جدی‌اش نام می‌برد.

ساناز قنبری