رضوی: آکادمی‌ها برای این فوتبال ارزش دارند

لیگ برتر ایران را دنبال می‌کنید؟

خیلی دقیق.

دقیق؟

بله. بیشتر بازی‌ها را دنبال می‌کنم؛ اما از لیگ این فصل راضی نشدم. بجز پرسپولیس، تیم دیگری فوتبال جذاب به نمایش نگذاشت. البته این اواخر استقلال هم خوب بود و هر چه به پایان سال نزدیک ‌شدیم، بهتر ‌شد. متاسفانه اینجا قدر تماشاگران را نمی‌دانیم. آنها مثل گنج می‌مانند. در اروپا غیر از تیم‌هایی که ستاره‌های سرشناس دارند‌، دیگر تیم‌ها تماشاگر زیادی ندارند و ورزشگاه‌های آنها هم کوچک است؛ اما اینجا مردم فوتبال را می‌شناسند و از آن استقبال می‌کنند. این خیلی باارزش است. اینجا هر تیمی چه استقلال چه پرسپولیس برای آکادمی فراخوان بدهند، 2000 نفر می‌آیند و پول هم می‌دهند تا تست شوند؛ اما در سوئد باید دنبال استعداد بگردند.

فاصله ما با فوتبال اروپا چقدر است؟

نمی‌توانم بگویم؛ اما فاصله داریم. این هم شامل علم فوتبال می‌شود هم شامل امکانات سخت‌افزاری. اینجا متاسفانه باشگاه‌ها به حال خود رها هستند. آنجا فدراسیون فوتبال نظارت دقیقی بر شیوه کار و تیمداری باشگاه‌ها دارد و در پایان هر فصل به باشگاه‌ها در قالب «ستاره»، امتیاز می‌دهد. باشگاه‌ها ستاره می‌گیرند و هرچقدر بهتر باشند، ستاره‌هایشان بیشتر است. بایرن مونیخ مثل هتل پنج ستاره، کیفیتش پنج ستاره است. آنها استعدادها را کشف می‌کنند و از سنین پایین حتی از ده سالگی با آنها قرارداد می‌بندند و حتی هزینه اقامت والدین آنها را می‌پردازند. اما در این فوتبال آکادمی‌ها چگونه اداره می‌شوند؟ در بودجه‌های فوتبال ورشکسته ما اصلا جایی برای کار در آکادمی‌ها تعریف شده؟ نتیجه این می‌شود که دو باشگاه پرطرفدار پایتخت در رده‌های پایه موفقیت چندانی ندارند.

فوتبالی که ما بازی می‌کنیم با فوتبال اروپا چه تفاوت‌‌هایی دارد؟

در بازدیدی که بتازگی از بایرن‌مونیخ داشتم، از ورزشگاه آلیانز، کمپ تمرینی و تیم دوم این باشگاه دیدن کردم. بین دو نیمه آنالیزورها تمام داده‌های بازی را به رختکن منتقل می‌کنند و مربی به صورت علمی درباره نیمه اول حرف می‌زند و می‌داند نقاط ضعف و قوت تیم او چه بوده. آنها در تیم دو دقیقا برنامه‌های تیم یک را پیاده می‌کنند. دقت آنها در ظرایف و تاکیدشان روی جوانب علمی کار، فاصله‌ها را ایجاد کرده. آنجا در سوئد یک بچه باید راه رفتن روی چوب موازنه را بیاموزد تا تعادلش را حفظ کند. این حفظ تعادل در هر رشته‌ای به او کمک می‌کند. آنجا هر روز امکان ورزشی بیشتری فراهم می‌شود و اینجا هر بار که می‌روی و برمی‌گردی می‌بینی از زمین‌ها کم ‌شده و جایش برج ساخته‌اند. آنجا از نظر روانی و اخلاقی و بعد از آن فنی، روی بچه‌ها کار می‌شود که ابتدا قواعد درست زندگی اجتماعی را بیاموزند و بعد هم ورزشکار خوبی شوند. اینجا فقط روی نتیجه تاکید دارند.

این که فردی مثل شما اینجا برای نفس کشیدن جا ندارد، عجیب نیست؟‌

من خیلی دوست دارم در خدمت مردم کشور خودم باشم؛ اما وقتی فضا برای کار وجود ندارد مجبورم به سوئد و مجارستان بروم. آنجا در آکادمی‌ها به ما احترام می‌گذارند و دوست دارند از تجربیات من استفاده کنند که این نکته البته تلخ هم هست. من کتابی نوشته‌ام درباره کار پایه‌ای در فوتبال که در حال ویرایش نهایی است و خیلی دوست دارم اول به زبان فارسی چاپ شود. تمام الگوها و متدهای جدید را در این کتاب جمع کرده‌ام و آرزو دارم مورد توجه قرار گیرد تا فوتبال ما روش‌های قدیمی و توهین به بازیکنان نوپا را فراموش کند و به فوتبال و بازیکن احترام بگذارد.

یک روز در راه‌آهن یک نیمه را خوب بازی کردیم، ولی گل خوردیم و شکست خورده به رختکن رفتیم. من نقاط ضعف را گفتم و حرف‌هایم تمام شد. یکی از بازیکنان گفت من منتظر بودم به ما توهین کنید که گفتم اعتقادی به توهین ندارم.