پرچم «تنش صفر با همسایگان» زیر پای اردوغان، مهره آنکارا در زمین «مرتجعان مداخله‌جو»

«سیامک کاکایی» در خصوص اظهارات خصمانه «مولود چاووش اغلو» در نشست امنیتی مونیخ و مواضع ضد ایرانی «رجب طیب اردوغان» در دیدار با برخی حکام حوزه عربی خلیج فارس در گفتگو با جام جم آنلاین تصریح کرد: این دیدگاه‌ها بر خلاف رویکرد تعاملی جمهوری اسلامی با کشور همسایه ترکیه غیر سازنده ارزیابی شده و افق بحث برانگیزی در روابط دیپلماتیک طرفین ترسیم می‌کند.

وی در ادامه افزود: ایران بعنوان یک بازیگر قدرتمند منطقه‌ای همواره در مسیر نزدیکی و تعامل با کشورهای منطقه نظیر ترکیه گام برداشته، کما اینکه نشست آستانه برای حل بحران سوریه و نقش مذاکرات تهران - آنکارا در تحولات اخیر منطقه کاملا این موضوع را مشهود می‌کند.

این کارشناس مسایل ترکیه نوع سیاست‌های ترکیه در قبال همسایگان را محلی از انتقاد جدی دانست و گفت: دولت اردوغان در بحران سوریه و عراق دخالتهایی آشکار صورت داده و با حضور نظامی در این کشورها محکومیت شدید دولتهای مرکزی را در پی داشته است.

وی سیاست خارجی حزب عدالت و توسعه مبنی بر «تنش صفر با همسایگان» را که با روی کار آمدن اردوغان کلید خورد، فرضیه‌ای شکست خورده خواند و عنوان داشت: مواضع غیرسازنده آنکارا جایگزینی راهبرد «تنش مضاعف» با همجواران از سوی دولتمردان ترک را به اثبات رسانده لذا اتهامات واهی علیه جمهوری اسلامی، نوعی فرافکنی و توجیه شکست بازیگران ناکام منطقه را نشان می‌دهد.

کاکایی دیپلماسی ترکیه را بشدت نیازمند جلب مشارکت منطقه ای و به ویژه همکاری ایران در از بین بردن بحران خود ساخته سوریه و عراق برشمرد و تصریح کرد: اظهار نظرهای بودن تدبیر و نامتوازن ترک‌ها بیش از آنکه در عمل مناسبات تهران- انکارا را به چالش بکشد، آب به آسیاب تفرقه افکنان و علاقه‌مندان ایجاد تشنج در منطقه می‌ریزد.

وی در خصوص ادامه دخالت نظامی اردوغان در سوریه و عراق ابراز داشت: اخیرا مقامات سوری و عراقی خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد و رئیس شورای امنیت آنها را متوجه نقض حاکمیتی و حضور نظامی ترکیه در خاک کشور خود کرده و نسبت به ورود غیر قانونی به تمامیت ارضی شان از مراجع بین‌المللی در خواست رسیدگی کرده‌اند.

کاکایی با طرح این پرسش که چرا دخالت در سرنوست سیاسی سوریه و عراق تا این اندازه برای اردوغان حایز اهمیت است گفت: مسئله حضور کردها در آن سوی مرزها و گسترش دامنه فعالیت آنها همواره از موضوعات چالش برانگیز ترک‌ها بوده و آنکارا از بیم تسری دامنه نفوذ کردها با پیش فرض اقلیم‌سازی کردستان در سوریه که خاستگاهی برای مخالفان حاکمیتی ترکیه خواهد بود، اردوغان را به دخالت نظامی در شمال عراق پس از آزاد سازی موصل و همچنین حضور در سوریه با فروپاشی محور تروریستها در حلب ترغیب می‌سازد.

فرسودگی در قطب‌نمای سیاسی آنکارا

مجموعه تحولات منطقه در شش سال اخیر و نیز پریشان احوالی دولتمردان ترکیه چه در سیاست داخلی و خواه در کلام دیپلماسی و سیاست خارجی نشان می‌دهد، رجب طیب اردوغان با وجود بیش از یک دهه صدارت در عالیترین منصب سرزمین آناتولی یا همان آسیای کوچک، همچنان در اتخاذ یک سیاست واحد برای اداره کشور «وا مانده و از جهاتی دچار سردرگمی» شده است.

دولتی که با حمایت و تسلیح تروریسم در منطقه نا امنی و کابوس انفجار را برای شهروندان خود به ارمغان آورده، اکنون ردای مبارزه با نیروهای تروریستی بر تن کرده و جمهوری اسلامی را به دروغ متهم به قوم‌گرایی و تفرقه افکنی در سوریه و عراق می‌کند.

این درحالی است که آرایش زره پوشها و سربازان تحت امر اردوغان هر از چند گاهی نیم‌صفحه نخست روزنامه‌های جهان را به خود اختصاص می‌دهد.

مجموعه این عوامل بیانگر سرگیجه سیاست‌مداران ترک در «اتمسفر وهم آلود عبری عربی ترکی» است. به هر حال شوق همدستی با مرتجعان عرب منطقه برای آتش افروزی و نیز کمک به رژیم اشغالگر قدس برای تأسیس دو کشور در سرزمین غصب شده فلسطین(مطابق آنچه اوغلو در نشست مونیخ ایراد نمود) نشان از فرسودگی و ناکارآمدی آنکارا نشینان در تعریف جایگاه سیاسی خود در منطقه دارد.

مصاحبه و گزارش: محمدرضا شجاعیان- سیاسی جام جم آنلاین