اینکه مرگ آدمها هم بتواند خیری برای کسی داشته باشد، شاید بهترین شکل از عاقبتبهخیری باشد؛ مرگی که بتواند جان و زندگی دوبارهای به کسی بدهد و همین یک جمله است که اهدای عضو را به عملی تقدیرآمیز تبدیل کرده؛ اینکه آدمها انتخاب کنند که بعد از فوتشان همهچیز تمام شود یا اینکه بعضی از اعضای بدنشان بتواند جانی را به کسی و امیدی را به خانوادهای برگرداند.