برچسب ها - تیغ دو دَم طبابت
با پای خودشان به مراکز درمانی می‌روند؛ ولی روی دست فامیل، درازکش روی برانکارد و زیر سیل اشک‌های نزدیکان راهی دیار باقی می‌شوند. با امید می‌آیند و بی‌جان می‌روند، برخی هم بدون چشم بازکردن، بدون نفس کشیدن در این دنیا و بدون تجربه بودن، غزل خداحافظی را می‌خوانند و بعد هم تمام. انگار اصلا نبوده‌اند. اینها قربانیان قصورهای ریز و درشت پزشکی‌اند، کم گذاشتن‌هایی که نباید بود ولی تا حافظه یاری‌مان می‌کند، بوده است.
کد خبر: ۱۱۳۲۶۵۱ تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۱/۱۸
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
جنبش مردمی سوریه
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
زمان دیپلماسی برای حمایت از مقاومت
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
نقش ویژه اهالی اندیشه، رسانه و هنر در مقابله با تهدیدات نرم
گفت و گو
گفتوگو با میلاد بنی‌طبا، کارگردان فیلم سینمایی «مرجان» پیرامون دغدغه‌های ساخت و چالش‌های اکران یک فیلم اجتماعی
صدای «مرجان» باید شنیده شود
یونس محمدی، تهیه‌کننده و مجری برنامه «مکث» :
وظیفه برنامه‌ساز آیینگی کردن است
«جام‌جم» در گفتوگو با رئیس باشگاه دانش‌‌پژوهان جوان بررسی کرد