زمانی چشم سینماگران به روی معضلات اجتماعی و خانوادگی مثل طلاق بازتر بود. هر چند در دهه‌های 60 و 70 میزان طلاق به اندازه امروز نبود، اما فیلم‌‌نامه‌نویسان و کارگردانان روی این موضوع بیشتر کار می‌کردند. آنها نگران فرزندان طلاق بودند و تلاش می‌کردند که با ساخت فیلم‌هایی با این موضوع به زن و شوهرها هشدار بدهند که مراقب فرزندان خود و آینده جامعه باشند، برای همین فیلم‌هایی مانند «بچه‌های طلاق» ساخته می‌شد که مستقیما به این موضوع می‌پرداخت یا در فیلم‌هایی مانند «شمعی در باد» و «خون ‌بازی» به آسیب‌هایی که بچه‌های طلاق را تهدید می‌کند، می‌پرداخت. اما چه اتفاقاتی باعث شد تا این شخصیت‌ها و کاراکترها در سینما به حاشیه بروند و کمتر به آنها توجه شود؟

جام جم سرا: زن و شوهرهایی که فرزند دارند و به هر دلیلی تصمیم به جدایی از یکدیگر گرفته‌اند، معمولا با خودشان می‌گویند بگذار از بحران طلاق بگذریم، بعد به کودکمان رسیدگی می‌کنیم و در آینده درباره طلاقمان به او توضیح خواهیم داد. چنین والدینی غافلند از اینکه در همین زمان، کودک در حال تاثیر گرفتن از شرایط به وجود آمده است.

طلاق را در واقع باید نوعی شکست و پاره شدن رشته‌های محبت و قلب دانست و این شکستن تجربه بسیار سخت و تلخی برای کودکان است. کودکان و نوجوانانی که شاهد طلاق والدین خود بوده‌اند پایان زندگی مشترک پدر و مادر خود را سخت‌ترین اتفاق زندگیشان دانسته‌اند.