پشتت به کوه بند است، به کوهی ایستاده زیر تیغ آفتاب، کوهی که مشت گرهکرده زمین است به صورت ابری آسمان.
پشتت به کوه بند است، کوهی که دامن گستردهاش را به روی زمین کشیده و با دل سنگیاش تن میسپارد به باد، به باران، به آفتاب و اجازه میدهد گلهمرالان آهسته از آن بالا برود تا رصد کند صیادانی را که صید شدهاند.