پلاسکو و اخلاق

برخی از وجوه این چالش در همان ساعات و روز نخست حادثه مشخص شد؛ آنجا که شماری از شهروندان به بهانه کنجکاوی، تماشا و بخصوص سلفی‌ گرفتن با حادثه، راه را بر خودرو‌های امداد و آتش نشانی بستند. جلوه دیگرش در انتشار اخبار ضد و نقیض و بخصوص انتشار عکس‌های دلخراش از قربانیان و آتش‌نشانان قهرمان بود که البته با واکنش‌ مردم و راه‌اندازی پویش‌هایی متفاوت تا حدی جلویش گرفته شد.

اما به نظرم امتحان اخلاقی جامعه درباره پلاسکو، تازه در حال فرارسیدن است. زمانی که آواربرداری تمام شود و منطقه از عکاسان و خبرنگاران و مسئولان خالی شود، تازه مشکلات اصلی رخ می‌نماید. مشکلاتی چون زندگی از دست رفته کسبه پلاسکو، اسناد سوخته، چک‌های صادرشده دست مردم که پولی برای پرداختش وجود ندارد، بدهی انباشته همزمان با هزینه‌های پیش‌رو و ده‌ها چالش دیگر که کسبه با آن مواجه خواهند بود. بخش دوم مشکل مربوط به آتش‌نشانان شهید و خانواده‌های آنان است که نیاز به حمایت دارند. کارگرانی که در پلاسکو کار می‌کردند نیز بخش دیگری از ماجرا هستند. دقیقا اینجاست که نوع رفتار مردم شامل طلبکاران کسبه پلاسکو، صاحبخانه‌های احتمالی‌شان و بالاخره دستگاه‌های مسئول یا صاحب نقش در این ماجرا از بنیاد مستضعفان گرفته تا بانک‌ها، بنیاد شهید، شورای اصناف، وزارت کار، شهرداری، شورای شهر، دولت، مجلس و ... نمره امتحان اخلاقی جامعه را رقم می‌زنند. سوال آن امتحان بزرگ این است که رفتار ما در هنگامی که باید پولی بپردازیم یا به نفع کسی از پولمان صرف‌نظر کرده یا فعلا بی‌خیالش شویم،‌ چگونه خواهد بود.

همه نقش‌آفرینان حادثه پلاسکو تا چه حد حاضرند وقتی پای پول و خسارت وسط باشد، هنوز در صحنه باقی بمانند؟ نتیجه امتحان اخلاقی پلاسکو تا پایان اسفندماه اعلام خواهد شد!

سیدعلی دوستی‌موسوی- روزنامه‌نگار

ضمیمه چمدان