یکصدا علیه خشونت

اعظم می‌خندید، زخم‌هایش خوب شده بود، ازچنگ شوهر شکنجه‌گرش خلاص شده بود، کار آبرومندانه‌ای یافته بود و دو فرزند شاد داشت؛ بزه‌دیده سابق و توانمند امروز.

اعظم، قربانی خشونت فیزیکی و خانگی است، اما سخنرانان همایش ملی رفع خشونت علیه زنان سعی داشتند توضیح دهند خشونت فقط فیزیکی و ملموس نیست.

به زعم دکتر هما داوودی، نایب‌ رئیس اتحادیه سراسری کانون‌های وکلای دادگستری خشونت حتی به شکل سقفی شیشه‌ای است که زنان توانمند دنیا را از ارتقا به اندازه لیاقت‌شان بازمی‌دارد.

داوودی حقوقدان، خواستار وضع قوانین بود؛ قوانینی که گفت باید باشند تا اخلاق شکل بگیرد.

او می‌گفت نباید در بحث رفع خشونت منتظرتغییرفرهنگ ماند؛ چراکه فرهنگ در طول تاریخ شکل می‌گیرد و درطول زمان تغییر می‌کند. او حتی گفت باید ریشه‌های روانی خشونت را شناخت و نوجوانانی را که در وضعیت پیش جنایی (بزهکاری یا بزه‌دیدگی) قرار دارند، درمان کرد.

تاکید فراوان هما داوودی بر قانون، مقدمه‌ای شد بر سخنرانی شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان و خانواده رئیس‌جمهور؛ او که قوانین منع‌کننده خشونت علیه زنان را پراکنده می‌داند و گاه بی‌ضمانت اجرایی .

مخاطب او قانون‌نویسان بودند؛ کسانی که به زعم او باید قوانینی بنویسند که خانه را چاردیواری اختیاری نداند و اجازه مداخله به اعمال خشونت‌آمیز خانگی را بدهد. در ضمن از خشونت‌دیده‌ها حمایت و مراقبت کند، فرد خشن را به مجازات عملش برساند، تلاش برای رفع خشونت را به عنوان مسئولیتی اجتماعی مطرح کند و مهم‌تر این که خشونت را پیش از وقوعش متوقف سازد.

نگارش این لایحه در دولت دهم صورت گرفت، به کمیسیون لوایح دولت رفت، به بخش قضایی آن ایراد گرفتند و از دستورکار خارج شد. دولت یازدهم آمد، لایحه را دوباره به جریان انداخت، به خاطر بخش قضایی با قوه قضاییه وارد جلسات متعدد شد، نتیجه این که بخش مربوط به جرایم و مجازات‌ها از لایحه جدا شد البته اینها همه همزمان شد با ارائه پیش‌نویس سند امنیت اجتماعی زنان و کودکان.

کمیسیون لوایح دوباره ایراد گرفت که این دو از یک جنس‌اند، کار باز هم متوقف شد و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی حَکم شد، با وقفه‌ای طولانی تشخیص داد این لایحه و این سند از یک جنس نبوده و سرانجام لایحه تامین امنیت زنان از خطر حذف شدن نجات یافت، گرچه هنوز به ثمر ننشسته است.

این بحث‌ها درمورد قانون با حضور دکتر سیدمصطفی محقق‌داماد، استاد برجسته حقوق پشت تریبون دنبال شد؛ کسی که گرچه قانون را در رفع خشونت علیه زنان موثر می‌دانست ولی تاکید کرد به جای قانون، این اخلاق است که باید در جامعه و خانواده حاکم شود که اگر بشود کرامت انسان‌ها حفظ می‌شود و عشق سالاری به جای مرد یا زن سالاری حاکم می‌شود.

این مضمون را در اظهارات گری لوئیس، نماینده سازمان ملل در تهران نیز می‌شد پیدا کرد.

او پشت میکروفن ایستاد، از روی کاغذی به فارسی و با لهجه‌ای نمکین خواند و از همه مردها در همه جوامع خواست در هر زمان و هر مکان رفتاری توهین‌آمیز علیه زنان دیدند مقابلش بایستند و بگویند ازچنین رفتاری حمایت نمی‌کنم.

گری لوئیس معتقد است خشونت، مشکلی حقوق بشری، مخل سلامت عمومی و مانعی برای توسعه انسانی است.

مریم خباز - جامعه