سینمای کودک و نوجوان را تحویل نمی‌گیرند

چشم‌انداز روشنی هم برای آن دیده نمی‌شود، چون امسال حتی جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان هم برگزار نشد و قرار است به‌صورت نصفه و نیمه برگزار شود. جای تاسف است که سینمای کودک و نوجوان را تحویل نمی‌گیرند و اعتنایی به آن نمی‌کنند. در حالی که رویدادی مثل جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان در همه جای دنیا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و ما باید قدر این جشنواره قدیمی را بیش از پیش بدانیم.

حمایت از سینمای کودک و نوجوان در حد شعار باقی مانده و کسی به آن اهمیت نمی‌دهند. مسئولان فرهنگی و سینمایی کشور هم درباره این سینما جدی نیستند و اقداماتی درست و موثر دراین زمینه انجام نمی‌دهند. در چنین شرایطی سینمای کودک و نوجوان، یتیم است.

دهه‌های 60 و 70، سال‌های طلایی سینمای کودک و نوجوان بود و فیلم‌های خوب تجاری و هنری در این خصوص ساخته می‌شد. البته یکی از دلایل این قضیه، محدودیت‌های سینمای بزرگسال بود، برای همین خیلی از کارگردان‌های مطرح سینمای ما سراغ سینمای کودک و نوجوان می‌رفتند و راحت‌تر حرف‌هایشان را می‌زدند. آنها چون قرار بود برای نسل آینده‌ساز کشور فیلم‌ بسازند انگیزه بالایی هم داشتند. این فیلمسازان با حضور در سینمای کودک، هم حرفشان را زدند، هم پیام دادند، هم بچه‌ها را سرگرم کردند و فیلم‌های خیلی خوبی ساختند.

اما بعد از مدتی، سینمای بزرگسال آمد و خودش را با قلدربازی بر سینمای کودک و نوجوان تحمیل کرد. اگر یادتان باشد قبلا سینمای مخصوص کودک و نوجوان داشتیم و آموزش و پرورش بچه‌ها را برای دیدن فیلم‌های کودک به سینماها می‌برد. عروسک‌های فیلم‌ها تولید می‌شد و بچه‌ها از آنها استقبال می‌کردند. پوستر فیلم‌ها بسیار جذاب و ترغیب‌کننده برای تماشا بود و سالن‌های سینماهای کشور، شور و حرارت بالایی داشت. برای برون‌رفت از این بحران، نیاز به عزمی راسخ از سوی مسئولان فرهنگی و سینمایی کشور و دیگر نهادهایی است که با کودکان و نوجوانان درارتباط هستند و باید ضمن حمایت در تولید و اکران، سینماهایی مخصوص نمایش فیلم‌های بچه‌ها بسازند و دوباره این نسل آینده‌ساز را با سینما آشتی دهند.

فریال بهزاد - کارگردان سینمای کودک