پهپادها جنگلبان می‌شوند

راه‌حل ساده و کم‌هزینه

در این میان، یک شرکت نوآور در انگلستان راه‌حل جالبی برای این کار یافته است. این شرکت که مهندسی بیوکربن (BioCarbon Engineering) نام دارد، برای حل این مساله به سراغ پهپاد رفته است. پهپادهای طراحی شده توسط این شرکت، دو کار مهم یعنی نقشه‌برداری و کاشت بذر را انجام می‌دهند.

این شرکت نوآور از رویکرد مقیاس انبوه که بیشتر در صنعت کاربرد دارد، بهره می‌گیرد. ابتدا پهپادهای ویژه این شرکت به بررسی ویژگی‌های محیط و نوع خاک موجود در آن می‌پردازند و نقشه‌ای با کیفیت و سه‌بعدی از آن تهیه می‌کنند. سپس نرم‌افزاری ویژه بخش‌هایی از زمین را که برای کاشت درخت مناسب است را مشخص می‌کند. این بخش‌ها به گونه‌ای تعیین می‌شوند که درخت کاشته شده بیشترین میزان رشد را داشته باشد و در عین حال تنوع زیستی در آن محیط نیز حفظ شود.

در مرحله دوم این پهپادها به کاشت گلدان‌های تهیه شده از مواد زیست‌تجزیه‌پذیری که حاوی بذر و نیز مواد مغذی مورد نیاز است، می‌پردازند. در شیوه معمول برای ترمیم جنگل، دو نفر نیروی انسانی می‌توانند هر روز تا 3000 بذر در زمین بکارند؛ در حالی که دو نفر با هدایت این پهپادها در نهایت می‌توانند 36 هزار بذر درخت را در خاک قرار دهند. این شیوه نوین نه‌تنها بازدهی بسیار بالاتری نسبت به شیوه سنتی و معمول دارد، بلکه حتی هزینه آن نیز تا 15 درصد کمتراست.

خاموش کردن هوشمند آتش در جنگل

یکی دیگر از کارکردهای پهپادها، کمک به فرونشاندن آتش‌سوزی در جنگل است. هر سال حجم قابل توجهی از جنگل‌ها در دنیا به خاطر آتش سوزی از بین می‌روند. آتش‌سوزی جنگلی نه تنها موجب آسیب به محیط‌زیست می‌شود، بلکه هزینه‌های اطفای آن نیز معمولا بسیار بالاست.

برای نمونه سال گذشته فقط در ایالات متحده بیش از دو میلیارد دلار صرف فرونشاندن آتش‌سوزی در جنگل‌ها شد و شش ‌آتش‌نشان نیز جان خود را حین انجام وظیفه از دست دادند. اما شاید خارج کردن انسان از فرآیند مبارزه با آتش در جنگل بتواند به کاهش هزینه‌های جانی و حتی مالی ناشی از آن بینجامد. چند هفته پیش، یکی از شرکت‌های مطرح در زمینه ساخت تجهیزات دفاعی از طرح خود برای استفاده از چهار وسیله پرنده ویژه فرونشاندن آتش‌سوزی در طبیعت رونمایی کرد.

4 فرشته نجات

وسیله نخست، پهپادی است که اینداگو (Indago) نام دارد. این پهپاد با استفاده از دوربین‌های فروسرخ و نیز معمولی برای شناسایی دقیق موقعیت آتش استفاده می‌کند. این اطلاعات سپس به بالگردی بدون سرنشین با نام کی ـ مَکس (K-MAX) منتقل می‌شود. این بالگرد می‌تواند به صورت مستقل و بدون نیاز به خلبان، سطل بزرگ آبی را که به زیرش متصل شده در آبگیری در همان نواحی پر کند و آن را روی منطقه‌ای که با پهپاد اینداگو مشخص شده بریزد.

در برخی آتش‌سوزی‌ها در جنگل ممکن است فردی در آتش اسیر شده باشد. در اینجا یک پهپاد دیگر وارد عمل می‌شود. این پهپاد می‌تواند وجود انسان در محیط آتش گرفته را شناسایی کند و اطلاعات موقعیت دقیق فرد گرفتار را به سارا (SARA) بفرستد. سارا، بالگردی بدون خلبان است که کاربری از روی زمین آن را هدایت می‌کند. بالگرد سارا می‌تواند زمینی مناسب را برای فرود بیابد و فردگرفتار در محیط آتش گرفته را سوار کند.

به نظر می‌رسد این مجموعه بتواند ضمن کاهش هزینه‌های فرونشانی آتش در جنگل، این عملیات را در زمانی کوتاه‌تر به انجام برساند.

منبع: medium.com و wired.com

صالح سپهری‌فر