داریوش ارجمند و تصویری از اقتدار مردانه

عنصری کلیدی که گاه در بسیاری موارد کارگردان‌ها از روی آن به‌سادگی گذشته و خود زمینه‌ساز عدم موفقیت آثارشان می‌شوند.

در نقطه مقابل هم می‌توان به سریال‌های موفق پس از انقلاب اشاره کرد که همگی آنها در انتخاب درست بازیگران و ایجاد هماهنگی میان آنها موفق بوده‌اند. یکی از این بازیگران موفق، داریوش ارجمند است که پس از موفقیت فوق‌العاده فیلم «ناخدا خورشید» ساخته ناصر تقوایی و چند اثر دیگر سینمایی سرانجام به سمت تلویزیون آمد و در سریال‌های مختلفی به ایفای نقش پرداخت که به بهانه حضور وی در سریال «ماه و پلنگ» ساخته احمد امینی نگاهی به برخی از موفق‌ترین کارهای وی در قاب کوچک می‌اندازیم.

شروعی مقتدرانه با مجموعه امام علی^(ع)

نقش مالک اشتر نخعی از آن نوع نقش‌هایی است که هر بازیگری آرزوی ایفای آن را دارد، چرا که ایشان از یاران امیرالمومنین(ع) بوده و نقش برجسته‌ای در رویدادهای آن سال‌ها داشته است. از طرف دیگر ارجمند به لحاظ فیزیکی تناسب بسیاری با نقش داشته که گریم فوق‌العاده عبدالله اسکندری با آن زخم شمشیر کنار ابرو آن را تکمیل کرده است. ارجمند برای ایفای این نقش کار بسیار سختی که داشته این بوده که هم باید عطوفت و مهربانی مختص یاران امیرالمومنین(ع) و هم خشم و خروش لازم را به نمایش بگذارد که خوشبختانه در هر دو مورد هم موفق نشان داده است. برای مثال کافی است به نگاه آکنده از خشم، نفرت و حسرت او در انتهای جنگ صفین نگاه کنید که قلب مخاطب را به درد آورده و او را با خود به‌قلب تاریخ اسلام می‌برد. مجموعه یادشده بسیار مورد توجه مخاطبان قرار گرفته و بازی درخشان ارجمند نیز بسیار به چشم مخاطبان آمد.

به سوی افتخار و یک مربی ارزش مدار

ارجمند در این ساخته دهه 70 سیروس مقدم در نقش هادی خضوعی ظاهر شده است؛ یک مربی فوتبال اخلاق‌مدار به سبک زنده‌یاد پرویز دهداری که پایبند به این اصول بوده و شاگردانش را نیز به رعایت آن ملزم می‌کرد. خضوعی با وجود آن‌که نقش مهمی در پیشبرد داستان دارد، اما تک‌بعدی از کار درآمده و فراز و نشیب چندانی ندارد. در این میان دیالوگ‌های بعضا شعاری و گل درشت نیز به کیفیت نقش لطمه اساسی وارد کرده و مخاطب را از او دور می‌کند. البته ارجمند کار سختی برای درآوردن این نقش تک‌لایه داشته که با وجود تلاش‌هایش آنچنان که باید به بار ننشسته است. در این بین تک‌لحظات عاطفی کار خوب از آب درآمده و ارجمند با ظرافت خاصی آن را به نمایش گذاشته است.

پریدخت و پهلوانی اسطوره‌ای

پهلوان‌های قدیمی نقش مهمی در اتفاق‌های سیاسی و اجتماعی جامعه خود داشته و همیشه در صف اول مردم قرار داشته‌اند. سامان مقدم هم در سریال پریدخت شخصیتی اینچنینی را خلق و ایفای آن را به داریوش ارجمند واگذار کرده است.

پهلوانی در اوایل حکومت رضاشاهی که پس از واقعه تلخ مسجد گوهرشاد دست به روشنگری زده و سرانجام هم در این راه به دست عاملان حکومت وقت به شهادت می‌رسد.

اقتدار مردانه‌ای که تقریبا در تمام نقش‌آفرینی‌های ارجمند به چشم می‌خورد، در اینجا بسیار به کار نقش آمده و به آن کیفیت خاصی بخشیده است.

اوج بازی او را هم می‌توان در آخرین سکانس بازی‌اش مشاهده کرد که بخوبی مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

تعبیر وارونه یک رویا و یک مامور امنیتی متفاوت

در آثار متعلق به گونه جاسوسی یک‌سری فرمول امتحان پس داده در رابطه با شخصیت‌پردازی وجود دارد که مخاطب کاملا با آن خو گرفته و پیش‌زمینه ذهنی خوبی از آنها دارد. یکی از شاخص‌ترین آنها، تراشیدن رئیسی میانسال برای قهرمان در قطب مثبت کار است که معمولا وارد عملیات پلیسی ـ امنیتی نشده و بیشتر به عنوان ناظری باهوش کنار قهرمان حضور دارد. شخصیت مصطفی در ساخته فریدون جیرانی ازجمله نمونه‌های این شخصیت است که خوب و باورپذیر از کار درآمده و نویسندگان فیلمنامه بخوبی به آن هویت بخشیده‌اند.

رئیس تازه بازنشسته‌ای که ناصر، قهرمان داستان همیشه به او تکیه داشته و مشاوری توانا برایش به حساب می‌آید. ارجمند در این نقش به‌درستی از یک بازی بیرونی فاصله گرفته و در هر چه درونی‌تر کردن نقش موفق عمل کرده است.

علی تقی هاشمی