انجمن‌های مردمی در میراث فعال‌تر می‌شوند

چندی پیش با نمایندگان مجلس جلسه‌ای داشتید که با استقبال نمایندگان هم روبه‌رو شد. نتایج این جلسه چه بود؟

ما در این جلسه از هیات رئیسه فراکسیون میراث فرهنگی و گردشگری و مناطق آزاد دعوت کرده بودیم تا در نشست هم‌اندیشی درباره برنامه ششم توسعه شرکت کنند و نظرات سمن‌های (سازمان‌های مردم‌نهاد) فعال در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری را بشنوند و در قانونگذاری به دیدگاه‌های اعضای این سازمان‌ها که سال‌هاست در این عرصه‌ها فعالند، توجه کنند. خوشبختانه افزون بر اعضای هیات رئیسه، دیگر اعضا و برخی نمایندگان که از برگزاری این جلسه مطلع شدند، در این جمع حاضر شدند و ما شاهد استقبال نمایندگان از این برنامه بودیم. ما در نظر داریم از طریق «پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» ارتباط با نمایندگانی که در حوزه قانونگذاری بیشترین نقش را دارند، گسترش دهیم. مهم‌ترین خواست ما که معتقدیم زیربنای حل بسیاری از مشکلات حوزه میراث فرهنگی است، تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه است، زیرا این کار سببِ نظارتِ دقیق‌تر نمایندگان بر آن، تخصصی شدن مدیران، جذب بودجه بیشتر و شفاف‌تر عمل کردن آن خواهد شد.

نقش پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی در این میان چیست؟

بارها در تلاش‌های خود برای نجات آثار تاریخی و طبیعی که قربانی توسعه می‌شوند، به اشخاص حقوقی برمی‌خوردیم که از روی کم‌آگاهی و به‌ انگیزه توسعه در شکل ناپایدارش، سبب برخی تخریب‌ها می‌شدند. تصمیم گرفتیم از آنجا که سمن‌ها نمی‌توانند کنش سیاسی داشته باشند، در قالب افرادی حقیقی «پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» را شکل دهیم تا پشتیبانِ نمایندگانِ مدافعِ میراث فرهنگی و محیط زیست باشیم و خلأ وجودِ حلقه واسط میان نهادهای مدنی در این حوزه و مجلس شورای اسلامی را پر کنیم.

در خبرها آمده بود که سازمان‌های مردم‌نهاد تهران قصد ایجاد یک شبکه دارند. منظور از شبکه چیست و چه کارکردی دارد؟

منظور از شبکه چیزی مانند اتحادیه است که نمایندگان هر سمن در آن عضو باشند و در نهایت نماینده‌های استان‌ها یک شبکه سراسری را تشکیل دهند که به عنوان نماینده سمن‌های سراسر کشور با دولت و دستگاه‌ها در تعامل باشد. به این منظور انجمن‌های حوزه‌های چهارگانه میراث فرهنگی، میراث معنوی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران که دارای موضوع فعالیت مشترک و اهداف مشابه هستند گرد هم آمدند تا نخستین هیات‌ مدیره «شبکه انجمن‌های میراثی استان تهران» را تشکیل دهند. زیرا حرکت‌هایی که در گذشته برای هماهنگی انجمن‌ها به منظور تعامل با سازمان‌های دولتی صورت می‌گرفت وابسته به شناخت شخصی مدیران آن سازمان‌ها یا ارتباط و پیوند آنها با انجمنی خاص بود. درهر حال ما امیدواریم با تشکیل شبکه انجمن‌ها، ساختاری قابل دفاع برای مشارکت‌های گروهی و به منظور کنش با دستگاه‌های دولتی شکل بگیرد.

کمیل انتظاری