به گزارش جام جم آنلاین به نقل از فارس، در ادامه اطلاع رسانی سازمان ملل درباره وضعیت مهاجران و پناهندگان در جهان، این نهاد بینالمللی در این باره یک اینفوگرافی منتشر کرد.
بر اساس اطلاعات درج شده در اینفوگرافی سازمان ملل، ایران به عنوان یکی از 10 کشور اول پذیرنده مهاجران و پناهندگان است و تا اواسط سال 2015 میلادی میزان 979 هزار و 441 مهاجر در این کشور سکنی گزیدند.
در این اینفوگرافی، ترکیه با چیزی حدود دو میلیون مهاجر در صدر لیست کشورهای میزبان پناهندگان بوده و پس از آن، پاکستان و لبنان در رده دوم و سوم قرار دارند.
تاکید بر استقبال ایران از حدود یک میلیون مهاجر در حالی است که اخیرا سازمان ملل از میزبانی تعداد زیادی از افغانستانیها و حضور آنها در ایران سخن گفته بود.
بیست و نهم خرداد، کمیسر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان پس از دیدار با محمدجواد ظریف، از مهمان نوازی و میزبانی 37 ساله ایران از پناهندگان افغانستانی تشکر کرده بود.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در استودیوی «جامپلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد
زیرا اتباع خارجی كه عمدتاً بخاطر مشكلات معیشت و درآمد از مراجعه به درمانگاهها و بیمارستانها خودداری میكنند و لذا ممكن است بیماریهای نهفتهای داشته باشند كه بر سایرین سرایت كند. در واقع پیشگیری قبل از درمان خود نوعی سرمایهگذاری آن كشورهاست و البته آثار تبلیغ فرهنگی و... در اینجا نمیگنجد.
از طرفی كاستن از دردها و رنجهای آنان بر كاهش جرمهای اجتماعی آنان تأثیرگذار است و این همان سرمایهگذاری طولانیمدت بودجه و هزینهای است كه بایستی بر پیشگیری از جرائم خرج كرد.
در حالی كه در همانسالها خیلی راحتتر میتوانست همانند سایر اقوام و بستگانمان اقامت و تابعیت یك كشور اروپایی یا آمریكایی را كسب كند تا مزاحم كشور همسایه، همدین، هممذهب، همزبان، همفرهنگ و... نباشیم.
از پانزدهسالگی همانند پدرم مثل بیل مكانیكی كار میكنم تا اندك اندوختهای فراهم كنم تا شاید كشور شما را ترك كنم و اَنگ همسایه، همدین، هممذهب، همزبان، همفرهنگ و... را در این سالهای سخت زندگیم از پیشانی و دوشم بردارم موفق نمیشوم.
قریب به پانزدهسال با نازلترین حقوق و دستمزد، بدون حتی یك بیمهی درمانی ناچیز و كمترین توقع، در پایینترین وضع اجتماعی در كشور شما كار میكنم اما در تأمین اجاره خانه، هزینهی تمدید كارت اقامت، شهریه مدرسه فرزندانم، خرج روزمره و حتی بهداشت دچار مشكل هستم.
پیشاپیش از همهی شما ایرانیها كه در این سالهای سخت پذیرای خانواده و هموطنانم هستید عذرخواهی میكنم.
پدرم روضهی رضوان به دو گندم بفروخت /
من چرا مُلك جهان را به جُوی نفروشم /
خرقهپوشی من از غایت دینداری نیست /
پردهای بر سر صد عیب نهان میپوشم