تفاوت ها و شباهت های روان شناختی گریه مسی و رونالدو

به گزارش جام جم آنلاین ، ابتدا لیونل مسی گریست، در فینال کوپا آمریکا. جایی که تیم ملی فوتبال آرژانتین برای دومین سال پیاپی در فینال این رقابت ها مغلوب تیم ملی فوتبال شیلی شد. مسی باز هم یک جام دیگر را با تیم ملی فوتبال آرژانتین از دست داد تا از شدت ناراحتی اشک بریزد و گریه کند.

این اتفاق کمتر از سه هفته دیگر تکرار شد. اینبار رونالدو در فینال یورو 2016 گریست. دلیل گریه اش اما ناکامی در فینال نبود، مصدومیت بود. حالا همه گریه های این دو بازیکن مدام با یکدیگر مقایسه می شود و تصاویر گریه کردنشان در کنار هم قرار می گیرد. اما می توان گریه های این دو بازیکن را از لحاظ روان شناسی هم مورد بررسی قرار داد.

گریه مسی: گریه مسی حاصل سرخوردگی شدید بود. این گریه از ناامیدی وسیعی برمی خیزد و بار اندوهش بیشتر است. نشانه های شکست نیز در این گریه به وضوح مشاهده می شود. این گریه از دو جنبه هم می تواند مورد بررسی قرار بگیرد، یک جنبه آن به دلیل همذات پنداری با جمع برمی گردد( با هم تیمی هایی که مثل او در فینال شکست خوردند) و یک جنبه آن نیز به تمایلات فردی.

گریه رونالدو: اشک های این فوق ستاره پرتغالی پیش از هر چیزی به تمایلات شخصی او برمی گردد. رونالدو می داند که مصدوم شده و دیگر نمی تواند در فینالی که احتمالا می تواند در آن بدرخشد و گل بزند بازی کند. گریه او نیز مانند مسی از فرط ناامیدی است و البته اندوه زیادی دارد. البته او با هیچکس همذات پنداری نمی کند و از سویی با این گریه برون گرا بودن خود را نشان می دهد.