عصر ماشین‌های پرنده

این ربات پرنده که اواخر سال 94 در مورد استفاده از آن سوال‌های بسیاری مطرح بود، این هفته توانست از مقام‌های دولتی ایالت نوادا در آمریکا مجوز آزمایشی پرواز را کسب کند. پرنده هشت موتوره EHANG184 مانند یک ربات پرنده چند ملخه است که وسط آن یک کابین قرار داده شده است. این ماشین پرنده فعلا قادر به پرواز برای مدت 23 دقیقه و حمل خلبانی با وزن حداکثر صد کیلوگرم است. وزن نهایی‌‌ای که می‌تواند حمل کند نیز معادل 200 کیلوگرم بوده و متوسط سرعت حرکت آن صد کیلومتر بر ساعت است. این ربات تعادل پروازی بسیاری خوبی دارد و با داشتن صندلی و نمایشگر‌های خاص درون کابین که مجهز به تجهیزات ناوبری و ایمنی مناسبی هستند هدایت آن کار چندان مشکلی نیست. فعلا برای شارژ آن دو تا چهار ساعت با برق شهری زمان نیاز است و اگر مجوزهای لازم را کسب کند بعد از سال 1397 در بازار خواهد بود.

با کسب مجوزهای لازم امنیتی و سلامت پرواز می‌توان گفت رویای خودروهای پرنده تا حدی به واقعیت نزدیک‌تر شده است. رویایی که در فیلم‌های علمی ـ تخیلی دهه‌ها درباره آنها ایده پردازی شده و از زمان ساخت اولین کوادکوپتر و با ایده‌پردازی‌هایی که در دانشگاه‌هایی مانند استنفورد و... در دهه قبل صورت گرفت، حالا شاهد پرنده رباتیکی هستیم که قابلیت حمل مسافر دارد. شاید در آینده مشکل ترافیک در روی زمین با ماشین‌های پرنده تا حدی کاهش یابد. البته مشکل جدیدی به عنوان پیدا کردن جای مناسب برای فرود شاید مشکل نسل آینده باشد. برای من پرواز و جا‌به‌جا شدن با یک خودروی پرنده کمی ترسناک به نظر می‌رسد؛ اما آن چیزی که از پروازهای آزمایشی این پهپاد ساخت چین مشخص است این که عصر جدیدی در راستای رویاپردازی‌ها بشر در حال آغاز است. در این عصر جدید شاید هر کسی براحتی هدایت یک خودروی امروزی بتواند با خودروی پرنده خود در سطح شهر پرواز کند و از نقطه‌ای به نقطه‌ای دیگر با کمک فناوری‌های رباتیک و مکاترونیک همچون رویایی صادقه طی طریق کند.

آریا صبوری - پژوهشگر آزمایشگاه تعامل انسان و ربات دانشگاه تهران