هنگامی که در نوروز سال 1378، رادیو فرهنگ با محتوا و گفتمان «رادیویی فرهنگی» به‌طور رسمی کار خود را آغاز کرد، نتیجه برنامه‌ریزی‌ها و مداومت پخش در 16 سال گذشته را آشکار ساخت، در حقیقت رادیو فرهنگ پیرامون مجلس شکل گرفت؛ گویا به حرمت وجود مجلس که نمایندگان مردمی هستند با تاریخ هزاران ساله، فرهنگ در قالب صدای جمهوری اسلامی ایران متولد می‌شد. از تولد رادیو فرهنگ بیش از 17 سال می‌گذرد، اما از تولد صدای مجلس شورای اسلامی ایران 36 سال گذشته است.
کد خبر: ۹۰۸۴۳۲
تعامل مردم و مجلس از طریق رادیو فرهنگ

براساس اصل 69 قانون اساسی «مذاکرات مجلس شورای اسلامی باید علنی باشد و گزارش کامل آن از طریق رادیو و روزنامه رسمی برای اطلاع عموم منتشر شود.»

از همان ابتدا و حتی در شرایط دشوار سال‌های دفاع مقدس، قوه مقننه نظام اسلامی با شفافیتی بی‌نظیر مذاکرات، مصوبات و رایزنی‌های خود را در اختیار افکار عمومی ایرانیان قرار داد. صداوسیما نیز به عنوان رسانه ملی، وظیفه انعکاس شفاف و بدون حذف آن را به عهده داشت.

پیش از تشکیل رادیو فرهنگ از سال‌های نخست دهه 70 و دقیقا از سال 1373 بتدریج مدیران وقت رادیو ساخت برنامه‌هایی را برای مخاطبان فرهیخته و ژرف‌اندیش در ساعاتی که مجلس شورای اسلامی جلسه علنی نداشت، پیشنهاد کردند.

گویی فضای مجلس آنچنان قداست و حرمتی دارد که ساخت هر برنامه‌ای برای رادیو2 (نام سابق رادیو فرهنگ) میسر نیست و برنامه‌ای که قبل و بعد از جلسه علنی مجلس شورای اسلامی پخش می‌شود باید رنگی از اصالت ایرانی یا فرهنگی بودن داشته باشد!

به نظر مدیران وقت رادیو در سال‌های دهه 70 مخاطب خاص، اندیشه‌ورز و فرهنگ‌دوست باید در رادیو 2 مطالب مورد علاقه‌اش را جست‌وجو کند.

رادیویی که وظیفه خطیر پخش مذاکرات علنی مجلس شورای اسلامی را به عهده دارد ـ براساس اصل 69 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران – از نیمه دوم سال 1373 علاوه بر مذاکرات مجلس شورای اسلامی، برنامه‌های متنوعی را با رویکرد فرهنگی، عمیق و محتوامحور پخش کرد. این برنامه‌ها برای مخاطبان فرهیخته هدف‌گذاری و پخش می‌شد. در شش سال بعدی به ساعات پخش برنامه‌های رادیو 2 افزوده و درست در سال 1377 رادیو 2 در کنار رادیو سراسری (رادیو ایران کنونی) 24 ساعته شد. رادیو فرهنگ در طول شش سال پیرامون رادیو مجلس (رادیو 2) تشکیل شد. هرگز و هیچ‌گاه کسی نفهمید چرا و براساس چه اندیشه‌ای رادیو مجلس باید همان رادیو فرهنگ شود. انگار همه مدیران، مسئولان و کارکنان این رادیو این اصل را که صدای فرهنگ ایرانیان همان صدای مجلس ایرانیان است باور داشتند و دارند. آری، فرهنگ ایرانی باید از زبان و کلام مجلس ایرانی ـ اسلامی و نمایندگان منتخب مردم ایران شنیده شود.

رادیو فرهنگ در تکرار خود تمامی مذاکرات مجلس را در پایگاه رسمی‌اش نگهداری و همراه با مجلس شورای اسلامی در روزهای پرخاطره، توجه میلیون‌ها مخاطب ایرانی و گاه غیرایرانی را جلب می‌کند. در روزهایی رادیو فرهنگ، رسانه نخست کشور می‌شود آن‌گاه که نمایندگان ملت در بحثی مهم به قانونی یا علیه قانونی دیگر رایی تاریخ‌ساز می‌دهند.

رادیو فرهنگ گاهی مرجع و منبع خبرهای جهانی می‌شود؛ گاهی بزرگ‌ترین رسانه‌های جهان به نقل از شنیده‌هایشان از رادیو فرهنگ سرخط خبرها را تعیین می‌کنند و گاهی قلب هزاران نفر می‌تپد از شنیدن رادیو فرهنگ که رادیوی مجلس شورای اسلامی است. هر چه هست اکنون مردم سرزمین ما مجلس شورای اسلامی را با نام رادیو فرهنگ می‌شناسند و چه زیباست که یکی از قوای نظام جمهوری اسلامی ایران اینچنین آشکار از طریق رادیو فرهنگ بدون خط‌خوردگی با تمام حاشیه‌هایش قضاوت می‌شود.

وظیفه ماست، من و همکارانم در رادیو فرهنگ که از عمیق‌ترین لایه‌های اجتماعی ایران، از دوردست‌ترین نقاط، صدای مردم را به گوش نمایندگانشان برسانیم. خط تعامل بین مردم و مجلس رادیو فرهنگ است. گاهی تلاش در این راه دشوار است و گاهی به سبب کم‌اعتنایی یا شاید مشغله بیش از حد نمایندگان سخت و کم‌بازده، اما هر چه هست تعامل بین مردم و مجلس از طریق رادیو فرهنگ سودمند و کارساز بوده است. و نکته آخر آن‌که پیرامون مجلس شورای اسلامی ایران رادیو فرهنگ شکل گرفت و هم‌اکنون فرهنگ نمایندگی از طریق رادیو فرهنگ شنیده می‌شود، قدر «فرهنگ ایرانی» را بدانیم.

صادق رحمانیان

مدیر رادیو فرهنگ

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها