سیدعلی صالحی و فربه شدن شعر معاصر

او در یادداشتی که در اختیار ایسنا گذاشته، نوشته است: چند دهه اخیر ما در شعر دچار تولید انبوه شده‌ایم. مرز خطرناکی است، سوخته و سراب‌زده، و عاری از شفای حکمت! ما به درد ِنداشتن معتاد شده‌ایم. سر به قرون می‌زند این دویدن بیهوده و تولید کمی کلمات ادبیت‌زده. برای فرار از زحمت درون، به تنازل بی‌خیال برون رضایت داده‌ایم. این سخن به معنای نبود مطلق نیست. او ادامه می‌دهد: اما گاهی به سایه، گاهی به روشنا، از شعر حکمت بی‌بهره نبوده‌ایم. من علیه به حاشیه راندن این عطیه اعتراض دارم. همچنین در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: شعر معاصر از اضافه وزن و فربه شدن خطیب ـ شاعر رنج می‌برد. نوعی تنبلی تاریخی به جان کلام افتاده است. پندارهای پیش پاافتاده ـ بویژه در مباحث صوری ـ دارد شعر امروز را خفه می‌کند.