یادداشت

دوپینگ؛ پاشنه آشیل ورزش ایران

ورزش سبب سلامت و نشاط جامعه است که در نگاهی کلی، کارکردهای آشکار آن سلامت محور بودن و ایجاد همبستگی از طریق ورزش است و در زوایای پنهان نیز مفهوم تمایزات طبقاتی را می‌توان برای لحظاتی کوتاه از طریق ورزش از بین برد. با این حال، اگر به کارکردهای ورزش بدرستی توجه نکنیم، همین عامل سلامت جامعه به یکی از خطرناک‌ترین و مخرب‌ترین نهادهای جامعه تبدیل می‌شود.

کد خبر: ۹۰۲۵۸۵

یکی از آسیب‌های بزرگ ورزشی که بسیاری از ورزشکاران ایرانی در دنیای قهرمانی و حتی ورزش در مفهوم سلامت محوری با آن روبه‌رو هستند، پدیده دوپینگ است که از کارکردهای نامناسب ورزش به شمار می‌آید و هر ساله در ورزش ایران قربانی می‌گیرد. ورزشکاران زیادی در رویکردی کاملا نامناسب برای رسیدن به نتیجه سریع یا برطرف کردن مشکلات ناشی از ضعف استقامتی، سرعتی، قوای عضلانی و موارد دیگر به سمت دوپینگ می‌روند، غافل از آن که خیلی زود دچار آسیب‌های مختلف می‌شوند. در گزارش جدید آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ دنیا اعلام شد، فوتبالیست‌های ایرانی سال 2014 بیشتر از فوتبالیست‌های برزیلی از مواد نیروزا استفاده کردند و در این راه رکورددار شده‌اند. در این گزارش آمده است، از مجموع 80 مورد مثبت بودن آزمایش دوپینگ در دنیا، فوتبالیست‌های ایرانی بیش از 10 بار از مواد نیروزا استفاده کرده‌اند که از این جمع، هفت نفر مرد و سه نفر زن بوده‌اند.

پیش از این گفته می‌شد، دوپینگ در ورزش ایران به دلیل ناآگاهی بیشتر مربیان و ورزشکاران هر بار قربانی می‌گیرد، اما با حجم منابع و اطلاعات و دانش افزایی مربیان و وجود مراکز متعدد مشاوره ورزشکاران، پذیرفته نیست همچنان دوپینگ ورزشکار را از روی ناآگاهی او بدانیم. با معرفی هر بار این افراد و آمارهای تکان‌دهنده‌ای که منتشر می‌شود، می‌توان به این نکته پی برد که هنوز راهکار مناسبی برای مبارزه با دوپینگ در ورزش وجود ندارد و ما باید همچنان در ورزش قهرمانی، شاهد محرومیت و جرایم سنگین از سوی مجامع بین‌المللی باشیم.

در بخش عوامل داخلی که باید برخورد ریشه‌ای‌تر با مساله دوپینگ داشته باشیم، متاسفانه شاهد برخی سهل‌انگاری‌ها و محافظه‌کاری‌های همیشگی هستیم تا این کارکرد نامناسب در ورزش هر بار به شکلی تازه پاشنه آشیل ورزش ایران باشد.