هند، سرزمین هفتاد و دو ملت

اسلام، اواخر قرن اول هجری وارد هند شد و در دوران محمود غزنوی گسترش یافت و هنگام حکومت گورکانیان هند به اوج خود رسید؛ از مردمان عادی و فقیر گرفته تا برخی حکمرانان هندو که جزو طبقه مبارز بودند، به دین اسلام گرویدند.

کد خبر: ۹۰۰۹۸۰

رشد جمعیت مسلمان هند

امروزه 14 درصد ـ حدود 180 میلیون نفر ـ از جمعیت این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دهند و اسلام دومین دین در هند محسوب می‌شود. مسلمانان هند،‌ نرخ زاد و ولد بیشتری نسبت به دیگر مذاهب دارند چراکه دختران مسلمان هندی بسیار زود ازدواج می‌کنند و مسلمانان هند، اعتقاد چندانی به تنظیم خانواده ندارند و از داشتن خانواده پرجمعیت استقبال می‌کنند.

تحصیل و کار مسلمانان هند زیر سایه تبعیض

مسلمانان هند در مدارس، چه بخش خصوصی و چه دولتی و همچنین بازار کار با تبعیض مواجه هستند. در مدارس به دلیل وجود سیستم تحصیلی منطبق با افکار آیین هندو، مدام ایمان، فرهنگ، تمدن، زبان و روش زندگی با تهاجم مواجه است و از طرفی در دانشگاه‌ها و مشاغل مهم، تعداد کمی از مسلمانان پذیرفته می‌شوند. آنها برای دور نگه داشتن فرزندانشان از آیین هندو که به الهه‌ها معتقد هستند، موسسه‌های آموزشی و همچنین دانشگاه‌های اسلامی مانند علیگر را ـ که دارای رشته‌های پزشکی، مهندسی، علوم پایه، علوم انسانی، هنرهای زیبا، الهیات، حقوق، فلسفه، ادبیات و کشاورزی از لیسانس تا دکتری است ـ برای فرزندانشان تاسیس کرده‌اند.

مراسم و اعیاد اسلامی در هند

از مهم‌ترین مراسم مسلمانان هند مانند مسلمانان دیگر کشورها می‌توان به عید فطر، محرم، عید میلاد پیامبر(ص) و عید قربان اشاره کرد. ماه رمضان در میان مسلمانان هند بسیار مهم است. آنها در این ماه علاوه بر این که به عبادت و روزه‌داری می‌پردازند،‌ آن را زمانی عالی برای دور هم جمع شدن می‌دانند، زیرا مردم مناطق مسلمان‌نشین، تقریبا تمام شب را بیدار می‌مانند و جشن می‌گیرند و شادمانی می‌کنند. جالب این که مردم مذاهب دیگر به دوستان خود در این جشن‌ها می‌پیوندند.

3روز جشن و شادی

مراسم ازدواج مسلمانان هند، از سنت‌های دیرین این سرزمین منشا می‌گیرد و رسم و رسوم خاصی دارد که بسیار مهم است. این مراسم سه روز، قبل از عروسی، روز عروسی و پس از عروسی طول می‌کشد. قبل از عروسی، مراسم مهندی ‌( Mehndi )‌ در خانه عروس برگزار می‌شود و زنان خانواده‌ها و دوستان دور هم جمع می‌شوند و به شادی و پایکوبی می‌پردازند و دست و پای عروس را حنا می‌بندند. سپس داماد با گروهی از آوازخوانان که به آنها باراتی می‌گویند، به جشن می‌آید و عقد خوانده می‌شود و سند آن به عروس داده می‌شود. پس از پایان یافتن مراسم عقد،‌ زنان مسن‌تر مجلس برای زوج جوان دعا می‌کنند. سپس ضیافت شام برای مهمان‌ها و خانواده‌ها برگزار می‌شود. پس از صرف شام پدر عروس، دست دخترش را در دست داماد می‌گذارد و آنها را راهی خانه زندگی مشترکشان می‌کند. پس از مراسم عقد،‌ روز سوم، روز خوشامدگویی به عروس نام دارد که مادر داماد، قرآن را بالای سر عروس می‌گیرد و برای او دعای خیر می‌کند و در این زمان است که مراسم اصلی عروسی تمام می‌شود. چهار روز پس از عروسی، عروس به دیدن خانواده‌اش می‌رود و در این روز از او به گرمی استقبال می‌شود. سرانجام طی مراسمی از سوی خانواده داماد به نام ولیمه، دو خانواده و دیگر اقوام دور هم جمع می‌شوند و برای یکدیگر آرزوی سلامت می‌کنند و با هم بیشتر آشنا می‌شوند.