اخلاق مسلمانان اندونزی
مردم اندونزی به وجهه و آبروی خود بسیار اهمیت داده و رفتار دور از شأن و مایه شرمندگی از خود بروز نمیدهند، بویژه که هنگام گفتوگو با یکدیگر مراقب نحوه گفتار خود هستند. یکدیگر را دست نمیاندازند و نمیرنجانند. آنها برای نه گفتن به خواسته دیگران روشی غیر مستقیم برمی گزینند. در حقیقت روشهای مختلفی برای گفتن نه بهطور غیرمستقیم دارند.
خوراک
مسلمانان اندونزی مانند مسلمانان کشورهای دیگر، نوشیدنی الکلی مصرف نکرده و از غذاهای حلال استفاده میکنند. هنگام صرف غذا بویژه در مهمانیها منتظر میمانند تا جایشان را به آنها نشان دهند. معمولا مهمانها جای ویژه دارند. در مراسم رسمی، آقایان قبل از خانمها غذا میخورند.
جشنها
مهمترین جشن مسلمانان اندونزی، مذهبی و مربوط به مراسم ماه مبارک رمضان است. مردم در شبهای ماه رمضان جشن میگیرند و به تفریحات شبانه و مصرف غذاهای متنوع میپردازند. آنها مراسمی هم به نام حلال به معنای روز صلح و آشتی دارند که در مساجد برگزار میشود. مسلمانان اندونزی معتقدند، در یک شبانهروز قرآن نازل شده و آن شب و روز خاص را گرامی میدارند. در ضمن مراسم ویژهای هم به مناسبت آن در کاخ ریاست جمهوری اندونزی برگزار میشود. همچنین مراسم احیاء، عبادت و آداب مربوط به نزول قرآن از رسانههای صوتی و تصویری این کشور پخش میشود. مسلمانان اندونزی، ۱۰ شب آخر ماه را به شب زندهداری و عبادت میگذرانند و معتقدند یکی از این شبها شب قدر است.
همچنین جشنواره بزرگی در این کشور، هنگام تولد حضرت محمد(ص) برگزار میشود که مردم در اکثر شهرها، از یک ماه قبل تدارکات مربوط به آن روز را میبینند. این جشن هم یکی دیگر از جشنهای مذهبی است که مسلمانان اندونزی برگزار میکنند. در پایان این جشن و دعا و شکرگزاری، میان مردم غذا پخش میشود. آنها معتقدند خوردن این غذا موجب سلامت و خوشبختی میشود.
مترجم: نادیا زکالوند
جامجم
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در استودیوی «جامپلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد