نفس خیاطی‌ها به شماره افتاده است

انتظار ایجاد رونق در بخش‌هایی مانند پوشاک نیز بالاست، چون بیشتر خانواده‌ها برای استقبال از سال نو برای خرید لباس جدید اقدام می‌کنند. اما امسال با توجه به شرایط اقتصادی موجود و همچنین عواملی چون واردات بی‌رویه، صنعت پوشاک کشورمان ظاهراً نه‌تنها رونقی به خود ندیده بلکه با رکودی غیر قابل وصف باعث شده است تا بسیاری از فعالان ترجیح دهند کارگاه خود را تعطیل کنند. جام‌جم در این زمینه گفت‌وگویی کوتاه با جواد درودیان، رئیس اتحادیه پیراهن‌دوزان و پیراهن‌فروشان تهران داشته که در ادامه می‌خوانیم.

چه تعداد واحدهای فعال در این صنف داریم؟

با توجه به پروانه‌های صادر شده در دو بخش زنانه و مردانه، امروز 2500 واحد صنفی در این زمینه پروانه کسب دارند اما همگی فعال نیستند.

آیا رکود، باعث کاهش واحدهای صنفی شده است؟

رکود تنها یکی از عوامل در این زمینه بوده، زیرا واردات و همچنین فعالیت واحدهای بدون پروانه و زیرپله‌ای نیز باعث تشدید رکود در صنف تولید پیراهن شده است. تمام مواردی که از آنها نام بردیم، موجب شده تا امروز نه‌تنها تعدادکارگاه‌های تولیدی کاهش داشته باشد بلکه آن دسته هم که فعالیتی دارند، تنها با 20 یا 30 درصد توان تولیدی خود فعالیت می‌کنند.

علت افزایش واردات را در چه می‌دانید؟

درباره افزایش حجم واردات که حرف‌های زیادی گفته شده، حتی خود مسئولان نیز درمورد حجم بالای قاچاق پوشاک، نشست‌های عمومی برگزار کرده‌اند اما هیچ راهکار علمی و عملی در این زمینه دیده نشد. نکته جالب این‌که وقتی نشستی برای حمایت از تولید داخلی و جلوگیری از واردات بی‌رویه پوشاک برگزار می‌شود، اغلب سخنرانان خود پوشاک وارداتی و خارجی برتن دارند. اما اگر از بحث واردات بگذریم، سختگیری‌های غیراصولی در زمینه تولید هم باعث شده تا برخی تولیدکنندگان از اساس به دنبال تولید قانونی نرفته و در پاره‌ای موارد آنهایی که دارای پروانه بوده‌اند نیز به فکر تولید با استفاده از روش‌های دیگری افتاده باشند، چون نه‌تنها حمایتی از تولید نمی‌شود بلکه در برخی موارد بیمه و مالیات، مخل تولید نیز شده‌است. به عنوان مثال، امروز خود مسئولان می‌دانند با رکود ایجاد شده چطور واحدهای صنفی می‌توانند مالیات بدهند یا اگر به دلیل مشکلات مالی چند روزی در پرداخت حق بیمه تأمین اجتماعی تأخیر داشته باشند بدون در نظر گرفتن این شرایط، مسئولان بیمه جریمه‌های سنگینی برایشان درنظر می‌گیرند. این موارد،دلایل رکود در صنف ما و سایر صنف‌هاست.

میزان اشتغالزایی در این حرفه چقدر است؟

صنعت نساجی و صنایع وابسته به آن، بالاترین نرخ اشتغالزایی را در سراسر جهان دارند ولی اگر صرفاً در این بخش بخواهیم درباره اشتغالزایی اظهار نظر کنیم، هر واحدتولیدی متوسط برای امکان فعالیت اقتصادی خود به هشت یا ده نفر پرسنل در بخش‌های تولید نیازمند است. بنابراین اگر درتهران 2500 واحد صنفی داشته باشیم، چیزی حدود 30 هزار نفر مستقیم در این واحدها فعالیت دارند. هرچند در برخی محاسبات به ازای هر چرخ خیاطی، پنج فرصت شغلی تعریف شده است.

درباره برندهای وارداتی، می‌گویند برخی از آنها تولید داخلی ایران هستند، نظر شما در این زمینه چیست؟

نمی‌توان تمام محصولات را در این رسته قرار داد اما اطلاع داریم که برخی تولید کنندگان،به طور غیرقانونی با تهیه آرم برندهای معتبر، در بازار تهران اقدام به واردات پارچه‌های خارجی به روش‌های مختلف می‌کنند و با تولید پوشاک داخلی و استفاده از این برندها، این محصولات را با قیمتی غیر واقعی به عنوان جنس خارجی اصل به متقاضیان می‌فروشند.

عماد عزتی

اقتصاد