تولدبازی با رکورد دار فوتبال

فکر کنم درس و دانشگاه مسیر زندگی مرا عوض کرد. شاید اگر تهران دانشگاه قبول نمی‌شدم، علی دایی نمی‌شدم. سال ۱۳۶۶ و سال ۱۳۶۷ دانشگاه شریف قبول شدم که ما را به‌خاطر پوشیدن شلوار جین و کاپشن در اردبیل رد کردند!

تابستان‌ها خودمان کار می‌کردیم و خرج یکسال را در می‌آوردیم. خودم دوست نداشتم فشار مالی به پدرم بیاید. خدا را شکر می‌کنم آن‌طور که او دوست داشت، بزرگ شدیم. من مدیون پدر و مادرم هستم. باور نمی‌کنید الان حس می‌کنم پدرم دارد مرا دعا می‌کند.

تلخ‌ترین اتفاق زندگی ورزشی من پاره شدن طحال من در بازی با بحرین بود. آن موقع تعویض‌هایمان را انجام داده بودیم. آن ۲۰ دقیقه پایانی برایم ۲۰۰ سال گذشت. بعد از بازی در رختکن بیهوش شدم و به بیمارستان منتقل شدم.

وقتی حادثه تصادف برایم رخ داد، دیدگاهم نسبت به مرگ عوض شد. بعد از تصادف، دخترم بالای سرم آمد و مرا نوازش کرد. آن موقع فهمیدم که آدم فقط برای خودش زندگی نمی‌کند و افراد دیگر به ما نیاز دارند.

ناصر حجازی برای من خیلی زحمت کشید. او بعد از تمرین نیم ساعت بیشتر می‌ماند و با من اختصاصی تمرین می‌کرد.

سبیلم را زمانی که در هرتابرلین بودم، زدم! خب آن موقع سبیل مد بود. ما اردبیلی هستیم و بر اساس مد جلو می‌رویم (خنده). شما خودتان را نگاه کنید! اگر آن موقع کسی شما را در دانشگاه می‌دید فکر نمی‌کرد این‌طوری شوید!

در تیم ملی همبازیان و دوستان خیلی خوبی مثل علی کریمی، خداداد عزیزی، مهدی مهدوی‌کیا و کریم باقری داشتم و بدون آنها به این تعداد گل (۱۰۹) نمی‌رسیدم. هیچ موقع این رکورد را برای خودم نمی‌دانم. این رکورد برای ایران است و من فقط نماینده نسل خودمان بودم که بتوانم این رکورد را بزنم.

بازی با کره‌جنوبی (۶ بر ۲)، بازی با آمریکا و بازی با استرالیا برای من شاخص‌ترین مسابقات زندگی‌ام بوده است. بهترین گل‌های ملی‌ام هم ضربه سر به مصر، گل به کره‌جنوبی، پاراگوئه و یکی هم به کویت بود. بهترین گل باشگاهی هم گل دومی بود که به تیم چلسی زدم. البته دو پاس گلم در بازی با استرالیا و آمریکا را بیشتر از تمام گل‌هایم دوست دارم.

من هیچ موقع با کریمی اختلافی نداشتم. شاید او از من خوشش نیاید، اما من همیشه برایش احترام قائل بوده و هستم. کریمی را به‌عنوان کسی که توانسته این مردم را خوشحال کند، دوستش دارم. از او ناراحت نیستم ولی شاید او چیزی از من دیده است که ناراحت است.

کفاشیان اصلا نمی‌دانست من اخراج شده‌ام. قبل از این‌که این مساله پیش بیاید با بازیکنان تیم ملی خداحافظی کردم. کفاشیان در جریان نبود. او حتی بعد از بازی با عربستان به من زنگ زد و گفت محکم به کارت ادامه بده، ولی به ایشان گفتم که اخراج شده‌ام!

مادرم همیشه می‌گوید با یک کت به تهران آمدی و خودت را فراموش نکن. خدا چیزهایی به من داده که خوابش را هم نمی‌دیدم.

سوال نظرسنجی برنامه این هفته نود به خاطره‌انگیزترین تصویر از علی دایی، اختصاص داشت. بینندگان نود باید از میان گزینه‌های مرد سال فوتبال آسیا در سال 1999، بازی با طحال پاره شده مقابل بحرین، پاس گل به عزیزی در بازی ایران و استرالیا، درخشش در لیگ قهرمانان اروپا، زدن چهار گل به کره‌جنوبی و گلزنی مقابل کویت، خاطره‌انگیزترین تصویر را از علی دایی انتخاب می‌کردند. در نهایت، پاس گل به خداداد عزیزی با 42 درصد، بیشترین رأی را به خود اختصاص داد.