بروبچ

بدون نام: قبل از پاسخ دادن به سوالات دیگران مدتی سکوت کن تا پاسخ بهتری بیابی. سکوتت در خاطر هیچ‌کس نخواهد ماند، اما پاسخت را همیشه به خاطر خواهند سپرد.

ماهی در آسمان: تنهایی مونس خوبیه چون من رو تنها نذاشته. همه فکر می‌کنن تنهایی بده، اما من می‌دونم اون بهترین یاورمه. من عاشق تنهایی‌ام ولی شاید فکر کنی که دیوونه‌ام. آره من دیوونه‌م و دیوونگی رو دوست دارم.

ملیکا از تهران: ممنون از مطالب خوبتون. من چند ماهه که چاردیواری رو می‌خوانم و عاشقش شدم و از دنیای مجازی دور شدم. با تشکر از دوستای بروبچ، آقای ماهری و مهران و زهرای تنهای تنها.

بدون نام: چطور می‌تونم به خانمی که در همسایگی ما قرار داره و ده ساله بیماری ام‌اس داره کمک کنم. در حال حاضر بیکاره. خیاطی و گلدوزی و بافندگی بلده.

مریم، مامان محمدعلی: تمام لحظات را به سرعت سپری می‌کنی تا شاید بهترین‌ها را به دست بیاوری. غافل از این‌که بهترین‌ها همین گذر زمان است.

محمد حسن‌پور از گنبدکاووس: اگه روزگار یک بار دیگه دنیا بیارم، بازم عاشقت می‌شم. بازم سراغ تو میام. این دفعه اون دفعه نیست. خوب می‌دونم چی ‌کار کنم تا همون جور که می‌خوای قلب تو رو شکار کنم. این دفعه خوب می‌دونم چی کار کنم تا توی این خونه تو رو همیشه موندگار کنم.

بدون نام: لطفا بگید از مشکلات دهه شصتی‌ها،‌ از دختر و پسرای افسرده‌ای که لیسانس و فوق‌لیسانس و دکتری دارند و سنشون از 30 گذشته، اما نه کار دارند نه همسر و زندگی براشون عین کابوسه. لطفا بگید بغض‌های زیادی که توی گلوها گیر کردن و همین روزاست که بترکن.

فاطمه از زرین‌شهر اصفهان: من 11 ساله خواننده چاردیواری هستم. لطفا دستور نان معمولی و انواع فلافل که ترد باشد و انواع کاردستی با دورریختنی‌ها را هم منتشر کنید.

عباس از مشکین‌شهر: پاییز رختش رو بست. یعنی همه چیز یه روز پایانی داره. حتی عمر آدم‌ها. پس چه خوب که خوبی و خاطرات خوب ازمون به جا بذاریم.

بدون نام: لطفا در ضمیمه چاردیواری آموزش کیف‌دوزی با چرم رو با توضیح قرار دهید.

امید: من امید 34 ساله از تبریز هستم؛ همان امید 23 ساله 11 سال پیش که برای چاردیواری آن روزها و برای نوجوان‌ها و جوان‌های هم‌سن و سال خودش می‌نوشت. نوشته‌هایی که همه از دل بودند و برای دل‌های پاک و حالا چاردیواری خیلی فرق کرده. این را امروز که اتفاقی چاردیواری را دیدم فهمیدم. نمی‌دونم از آن سال‌ها کسی مانده در تحریریه چاردیواری یا نه. یک نوستالژی خوب بود برام دیدن دوباره چاردیواری. موفق باشید.

زندی‌پور از سمنان: بعضی‌ها آن‌قدر روحشان بزرگ و باعظمت است که تا وقتی هستند عقلمان نمی‌تواند وسعت مهربانی‌شان را درک کند، اما وقتی می‌روند جای خالیشان را به وسعت یک دریا کنارمان حس می‌کنیم.

بدون نام: انسان‌ها کفش و لباس‌های پنج سال پیش خود را استفاده نمی‌کنند اما با باورهای هزار سال قبل زندگی می‌کنند.

شکیبا شفا از قم: آدم هر چقدرم جدی و خشک باشه وقتی یه بچه با تفنگ اسباب‌بازیش بهش شلیک می‌کنه باید بمیره.