به گزارش جام جم آنلاین، بسیاری از بازنشستگان شغلی در ایران اگر تعبیر بر سیاه نمایی نشود در وضعیت بدی قرار دارند و اتفاقا این قشر محروم در رده آخر برنامه ریزی های دولتمردان قرار دارند. افزایش حداقلی حقوق و خدمات و عیدی های معوق و پرداخت نشده هر گونه عذر و دلیل تراشی را از مسئولان سلب می کند.
معوقات بازنشستگان به قدری بالا رفته است که برای دولت به یک بار مالی 24 هزار میلیارد تومانی تبدیل شده است و معلوم نیست کدام دولت موفق به پرداخت آن خواهد شد.
مسئولان در کلام و نه در عمل درباره مشکلات بازنشستگان سخن می گویند اما حقوق و مزایای شغل دولتی شان، مانع از آن می شود که با گوشت و پوستشان، زندگی با درآمد ماهیانه تقریبا یک میلیون و 200 هزار تومانی را بتوانند تجربه کنند.
به گفته سیدتقی نوربخش، مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی هم اکنون بیش از دو میلیون و 700 هزار نفر بازنشسته و مستمریبگیر در کشور وجود دارد که مجموع حقوق پرداختی آنها، بیش از 3 میلیارد تومان است.طبق این آمار ، میانگین درآمد ماهانه هر فرد بازنشسته، تقریبا یک میلیون تومان است که با توجه به خط فقر 2.6 میلیون تومان برای سال 93 و 3.2 میلیون تومان برای سال 94 ، پاسخگوی تنها بخشی از هزینه های بازنشستگان است.
با توجه به این که خانواده های بازنشستگان دخل و خرج خود را بر اساس زمان دریافت حقوق از 5 تا 27 هر ماه تنظیم کرده بودند، بی شک جمله امیدواربخش مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی مبنی بر " بازنشستگان و مستمریبگیران نگرانی از پرداخت حقوق نداشته باشند" نه تنها دردی از آنان دوا نمی کند بلکه آنها را با بدهی های جدیدی مواجه می کند که جبران عقب ماندگی های مالی را نه تنها سخت، چه بسا غیرقابل جبران خواهد کرد و با این حساب، بازنشستگان قدیم و جدید هیچ گاه نخواهند توانست روی آرامش و رفاه را ببینند.
سهیلا فلاحی -جام جم آنلاین
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در استودیوی «جامپلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد