آرزو و‌ آرزوهای بزرگ

به گزارش جام جم ورزشی ،بعد از انتخاب پرحرف و حدیث برای المپیک لندن که در یک رقابت عجیب با آرزو معتمدی صورت گرفت، حکیمی به‌شدت امیدوار بود که این‌بار با آرامش و بدون دغدغه بلیت المپیک را کسب کرده و مسافر ریو شود.

سایه اتفاقات 4 سال پیش و حرف‌هایی که معتمدی پشت سر او زده بود، چهار سال متوالی او را آزار داده بود و انتخاب قاطعانه برای المپیک ریو می‌توانست برای همیشه این صحبت‌ها را به بایگانی بسپارد.

چهار سال پیش درست در همین روزها بود که آرزو معتمدی که در رقابت‌های قهرمانی آسیا توانسته بود سهمیه المپیک را به دست بیاورد، در انتخابی رقابت را به او واگذار کرد تا حکیمی مسافر لندن شود.

اتفاقی که معتمدی آن را برنتابید و بعد از یک سلسله مصاحبه‌های تند و تیز علیه مسئولان وقت فدراسیون و البته رقیبش آرزو حکیمی، عطای کار را به لقایش بخشید‌ و تا مرز پناهندگی پیش رفت.

همین جنجال بزرگ البته تاثیر خود را روی عملکرد حکیمی در المپیک هم گذاشت و بانوی قایقرانی از همان روز عزم خود را جزم کرد تا در 4 سال آینده به گونه‌ای کار کند که در انتخابش هیچ حرف و حدیثی نباشد.

اما یک مصدومیت بی‌موقع سبب شده تا آرزو درست در بزنگاه کلیدی در رسیدن به هدفش دچار تردید شود.

مصدومیتی که ارمغان مسابقات جهانی پرتغال بود. آنجا که حکیمی در رقابت نابرابر با رقبای طراز اول جهانی از ناحیه کتف آسیب دید و با مصدومیت به ایران بازگشت.

حکیمی در آغاز مجدد اردوها از مسئولان تیم ملی درخواست کرد تا در همدان بماند و به شکل انفرادی تمرینات خود را ادامه بدهد تا بلکه بتواند این زخم ناسور را مداوا کند.

خواسته‌ای که مورد موافقت قرار نگرفت و همین شد که حکیمی در اردوی تهران نتوانست همان کیفیت همیشگی خود را بروز دهد.

وقتی چند هفته پیش و در تست آمادگی 200 متر در رقابت با هدیه کاظمی تنها با اختلاف چند صدم ثانیه از خط پایان گذشت، می‌شد فهمید که اوضاع چندان روبه‌راه نیست.

حکیمی سپس به لهستان رفت تا زیر نظر پلوخ مربی برجسته و شهیر لهستانی تمرینات خود را پی بگیرد.

عدم آمادگی مطلوب سبب شده بود تا حکیمی برای رسیدن به اوج آمادگی بیش از اندازه فشار بیاورد و همین فشار مضاعف، کتف مصدوم را بدتر کرد.

کتفی که درست در بدترین موقع و در موسم رقابت‌ها وبال گردن شده و همه چیز را در پرده ابهام قرار داده. حکیمی تمام روزهای گذشته را به فیزیوتراپی گذرانده و با این کتف مصدوم مدارا کرده تا بلکه در اندونزی بتواند پارو بزند و سهمیه بگیرد.

در حالی که هرم نفس‌های یک رقیب جدی را بیخ گوش خود احساس می‌کند. هدیه کاظمی سرحال و آماده بعد از اردوی پرفشار تهران آماده رقابت است و حریف می‌طلبد.

حکیمی خوب می‌داند که کاظمی آماده و با‌انگیزه از رقابت هراسی ندارد و آن‌قدر آماده هست که در صورت حضور در رقابت‌ها حتی سهمیه بگیرد.

قرار بر این شده که یک هفته مانده به آغاز رقابت‌ها تست نهایی انتخابی میان او و کاظمی در آب‌های اندونزی انجام شود و هر که در این رقابت زودتر به خط پایان برسد، در اندونزی به آب خواهد زد تا با رقبای آسیایی بر سر سهمیه المپیک بجنگد.

آرزو حالا در اندونزی باید بیشتر از همیشه بجنگد و موانع را پشت سر بگذارد؛ اول با کتف آسیب‌دیده‌اش و بعد از آن با هدیه کاظمی آماده و باانگیزه که برای تلافی عقب‌ماندگی چند صدم ثانیه‌ای در رقابت تهران، هفته‌ها تمرین کرده و نقشه‌ها کشیده.

عبور از این دو مانع بزرگ، تازه حکیمی را به نقطه صفر و رقابت با رقبای آسیایی خواهد فرستاد.
آیا آرزو به این نقطه می‌رسد یا همچون چهار سال پیش، سهمیه المپیک را فرد دیگری می‌گیرد، اما او به‌عنوان فرد المپیکی به ریو می‌رود؟

ضمیمه جام بانوان