این روزها همه عکاسند شما چطور؟

به گزارش جام جم آنلاین، ولی از این هفته، حمیرا بنایی‌فر، روزنامه‌نگار و عکاس ایرانی ساکن آمریکا هر هفته برایمان از اصول اولیه عکاسی با تلفن‌های همراه به‌خصوص هنگام سفر به‌صورت منسجم، علمی و کاربردی خواهد گفت.

این مطلب نخست اوست: اگر این روزها به دقت اطراف را نگاه کنید، معمولا می‌توانید افرادی را ببینید که با دوربین‌های بزرگ و کوچک یا با گوشی‌های هوشمند یا حتی معمولی، مشغول عکاسی، یا بهتر بگویم مشغول ثبت عکس هستند.

عکاس نامیدن این افراد شاید کمی بی‌انصافی در حق عکاسان مطرح و حرفه‌ای باشد که سال‌های سال در این زمینه تلاش کرده‌اند.

اما از طرفی دیگر، این‌که این روزها ثبت تصاویر به وسیله پیشرفت تکنولوژی بسیار راحت‌تر و قابل دسترس‌تر شده، حقیقتی غیرقابل انکار و البته قابل تامل است.

اگر میان عکس‌های قدیمی کمی جست‌وجو کرده باشید، کمتر عکسی را می‌بینید که بی‌هدف گرفته شده باشد یا رساننده مفهوم خاصی نباشد.

بیشتر عکس‌های قدیمی حاوی پیام‌های ارزشمند یا خاطرات شخصی و غیرشخصی هستند. شاید یکی از دلایل آن این باشد که در زمان‌های قدیم، عکاسی کاری بسیار پرهزینه بوده است و در صورت خراب شدن یک عکس، در واقع ضرر مالی به عکاس وارد می‌شده است.

بنابراین طبیعی است که عکس‌های قدیمی در نهایت ظرافت و دقت ثبت شده باشند و مانند خاطراتی زنده، ما را با خود به زمان‌های گذشته ببرند.

اما همان‌طور که می‌دانید، با ورود نسل جدید دوربین‌های عکاسی و صدالبته تلفن‌های همراه دوربین‌دار، عکاسی دچار تحولی عظیم شد.

احتمالا بسیاری از ما در حافظه تلفن‌های همراه‌مان عکس‌هایی داریم که حتی برای بار دوم نیز به آنها نگاه نمی‌کنیم یا حتی اصلا به خاطر نمی‌آوریم که چنین عکسی گرفته‌ایم.

بعضی از ما هزاران عکس گرفته شده در قسمت آلبوم تلفن‌های همراه‌مان داریم که تنها بعد از دریافت پیغام پر شدن حافظه گوشی، دوباره به آنها رجوع می‌کنیم تا بسیاری از آنها را پاک کنیم.

شاید دلیل آن این باشد که اکثر ما به هنگام ثبت عکس از یک سوژه واحد، چندین بار پشت سر هم عکس می‌گیریم تا بهترین آن را انتخاب کنیم و قبل از ثبت عکس، زمانی را به تنظیم زاویه، نور، سایه، رنگ و ... اختصاص نمی‌دهیم.

در نتیجه پس از مدتی، حافظه دوربین‌ها یا تلفن‌های همراه ما پر از عکس‌های بی‌کیفیت، تار، کج و کوله و فاقد هرگونه پیام یا زیبایی بصری خاصی می‌شود!

این اتفاق زمانی بیشتر به چشم می‌آید که از یک سفر چند روزه بازگشته‌ایم و مشغول بازبینی عکس‌ها شده‌ایم.

عکس‌هایی که قرار بوده بعدها با دیدن آن خوشحال شویم و به‌عنوان خاطرات خوب و زیبا آنها را مرور کنیم، اما با بی‌دقتی تمام، آنها را صرفا تبدیل به اشغال کننده‌های حافظه دوربین یا گوشی کرده‌ایم.

از هفته آینده به بعد در این ستون می‌کوشیم تا نکاتی بسیار ساده را با یکدیگر مرور کنیم که دقت به آنها می‌تواند از ما یک عکاس آماتور و به قول خارجی‌ها یک داستانسرا (storyteller) بسازد.

هرچند که خیلی‌ها هنوز معتقدند بهترین دوربین ذهن انسان است و به جای گرفتن عکس‌های متعدد در سفر، باید از مناظر و اطراف لذت برد، اما هیچ کس نمی‌تواند منکر این شود که عکاسی در سفر، می‌تواند لذت آن‌ را دوچندان کرده و خاطرات خوب آن را جاودانه کند.

حمیرا بنایی فر

ضمیمه چمدان